Έχουμε χρεοκοπήσει;

Κριση;… Ιδανική ευκαιρία

Από τις εκλογές και μετά είμαστε όλοι θεατές μιας συζήτησης που διεξάγεται κυρίως με σκληρά τεχνοκρατικούς όρους και άρα με ένα τρόπο που δεν επιτρέπει στον κόσμο να την παρακολουθήσει αλλά την ίδια στιγμή αναπαράγει ένα συνολικό φόβο. Ας τα βάλλουμε όμως τα πράγματα σε μία σειρά. Στόχος μας δεν είναι ούτε να αναλύσουμε τα πάντα ούτε να μιλήσουμε τεχνικά αλλά να προσπαθήσουμε να δούμε αν τελικά η κατάσταση μας είναι μονόδρομος.
Έχουμε χρεοκοπήσει;

Αυτή την στιγμή το δημόσιο χρέος υπολογίζεται ότι θα ακουμπήσει το 125% του ΑΕΠ και το συνολικό χρέος το 175%. Τα νούμερα μπορεί να φαίνονται εντιπωσιακά αλλά ας δούμε και κάποια άλλα συγκριτικά. Η Ολλανδία έχει χρέος 234%, η Ιρλανδία 222%, το Βέλγιο 219%, η Ισπανία 207%, η Πορτογαλία 197% και η Ιταλία 194%. Ο κατά κεφαλήν εξωτερικός δανεισμός μια σειράς χωρών της ευρωζώνης, είναι πολλαπλάσιος του δικού μας και της Ιρλανδίας είναι σχεδόν οκταπλάσιος. Το χρέος της Ιαπωνίας ακουμπάει το 200%.
Τα μέτρα είναι μονόδρομος; (ή που θα βρούμε τα λεφτά;)
Ο Γκόρντον Μπράουν όταν του ζήτησαν να μειώσει τις δημόσιες δαπάνες της Βρετανίας κατά 20 δις αρνήθηκε με το σκεπτικό ότι κάτι τέτοιο θα σήμαινε καταστροφή της Βρετανικής οικονομίας. Η Βρετανία είναι 6 φορές μεγαλύτερη από την Ελλάδα. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιλέγεται, να μειώσετε τις δικές μας δαπάνες κατά 25 δις σε τρία μόλις χρόνια. Όποιος τολμά να αντιδράσει στα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης παίρνει την απάντηση: «πείτε μας που θα βρούμε τα λεφτά;» Ζητάμε εκ των προτέρων συγνώμη για την κουραστική λίστα που θα ακολουθήσει αλλά έχει και η ανοχή τα όρια της και δυστυχώς για τον πρωθυπουργό σε αυτή την χώρα δεν κατοικούν μόνο κόπανοι που τον συναντάνε στον δρόμο και του δείνουν τον μισθό τους για την «εθνική σωτηρία». Έχουμε και λέμε:
· 11,8 δις είναι τα κέρδη των εισηγμένων στο χρηματιστήριο το 2009.
· 10.000 υπεράκτιες εταιρείες ελληνικών συμφερόντων διακινούν δεκάδες δις ¬ και το δημόσιο χάνει ετησίως από φόρους πάνω από 6 δις.
· 12 δις ευρώ υπολογίζεται η ετήσια φοροδιαφυγή, 8 δις η ετήσια φοροκλοπή ΦΠΑ, 8 δις οι ταξικές φοροαπαλλαγές των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
· 2 δις θα εξοικονομούσαμε αν είχαμε φορολογικό συντελεστή επί των κερδών αυτόν που είχαμε την δεκαετία του 90 (45%), από τις 300 μόνο πιο κερδοφόρες ανώνυμες εταιρείες (με βάση τις φορολογικές δηλώσεις του 2008).
· 3 δις ευρώ τα κέρδη των τραπεζών μέσα στο 2009.
· Μείωση των εξοπλιστικών δαπανών οι οποίες είναι 4,1-4,3% ΑΕΠ κάθε έτος (10 δις περίπου το χρόνο) για τα επόμενα χρόνια.
· Ο προϋπολογισμός προβλέπει 16 εκατομμύρια ευρώ από τη φορολόγηση των εφοπλιστών και 45 εκατομμύρια ως έσοδο από τις πράσινες κάρτες των μεταναστών.
· Η εκλησιαστική περιουσία φορολογείται με 9% στα έσοδα της από ακίνητα μισθώματα και οι δωρεές από 10% σε χρήμα και 5% σε είδος έπεσαν τελικά στο 0,5%.
· Μόνο μια εταιρεία σούπερ μάρκετ το 2008 στη χώρα μας είχε τζίρο 1,94 δις ε. (κάτι λιγότερο δηλαδή από το 1% του ελληνικού ΑΕΠ) και πλήρωσε φόρο 6,1 εκ. Αθροιστικά οι 12.000 υπάλληλοι της πλήρωσαν μεγαλύτερο φόρο.
Τελικά τι σημαίνει κρίση; (ή πώς να κάνουμε την κρίση ευκαιρία)
Όταν μιλάμε για κρίση αναφερόμαστε σε μία κατάσταση στην οποία έχει χαθεί το σημείο ισσοροποίας. Από την μερία των κυρίαρχων τα πάντα τίθονται υπό αμφισβήτηση και προσπαθούν να ακυρώσουν όσο το δυνατό περισσότερες κατακτήσεις και δικαιώματα του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες οι πρωτεραοότητες του καθένα γίνονται κρυστάλλινες. Το πρώτο πράγμα που έκαναν σε ολόκληρο τον κόσμο οι κυβερνήσεις ήταν να σώσουν τις τράπεζες μετατρέποντας τις ζημιές τους σε ζημιές της κοινωνίας. Ειδικά στην χώρα μας οι τράπεζες έχουν ήδη πάρει 12 δις από το περίφημο πακέτο στήριξης το οποίο ενεργοποιήθηκε ξανά για να πάρουν άλλα 17. Παράλληλα δανέιστηκαν λεφτά από την Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα με 1% τα οποία μετα δάνεισαν σε εμάς με 5%.
Μοναδική λύση για την νεολαία και τους εργαζόμενους είναι οι μαζικοί ενωτικοί αγώνες για την ανατροπή των κυβερνητικών μέτρων. Πρέπει να ακυρώσουμε την πορεία που μας έφερε μέχρι εδώ. Λευτά υπάρχουνε, από το 1996 μέχρι το 2007 η αύξηση του ΑΕΠ ακόυμπησε το 50%. Όπως τότε όμως μας ζητούσανε θυσίες για να υπάρξει ανάπτυξη τώρα μας ζητάνε θυσίες για να βγούμε από την κρίση. Η αλήθεια είναι ότι η σημερινή κρίση είναι η άλλη όψη της ανάπτυξης που γνωρίσαμε. Μιας ανάπτυξης που στηρίχθηκε στην διάλυση των εργασιακών σχέσεων και στην ιδιοτυκοποίηση των κοινωνικών αγαθών και του δημόσιου πλόυτου.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ λέει ότι η κρίση είναι ευκαιρία και εννωεί ότι είναι ευκαιρία να τελείωσει ότι ξεκίνησε τα προηγούμενα χρόνια. Να διαλύσει το ασφαλιστικό και τις εργασιακές σχέσεις και να ιδιωτικοποιήσει ότι έμεινε όρθιο
Η κρίση μπορεί να γίνει όμως και για εμάς μια ευκαιρία. Μια ευκαιρία να ακυρώσουμε όλες τις πολιτικές επιλογές που τόσα χρόνια μας κλέβουν τη ζωή και το μέλλον. Όλες τις πολιτικές που μας υπόσχονται μια αέναη περιπλάνηση στην νεοφιλελεύθερη ζούγλα της εργασιακής επισφάλειας. Με άλλα λόγια η κατάσταση είναι απελπιστική και η λύση απελπιστικά απλή.
Από diktyoemme @ Παρασκευή, 16 Απριλίου 2010