Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ

Από ΤΟ ΒΗΜΑ
Ενα από τα θύματα της κατάρρευσης της επενδυτικής τράπεζας Lehmann Βrothers το 2008- γεγονός που είχε κλονίσει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα- ήταν και ο υφυπουργός Πολιτισμού κ. Γ. Νικητιάδης, ο οποίος «κλαίει» τα 112.000 ευρώ που είχε επενδύσει σε προϊόντα…
του άλλοτε κολοσσού. Την ίδια χρονιά εκποίησε χρηματοοικονομικά προϊόντα 154.195 δολ. ενώ διέθετε μετοχές και αμοιβαία κεφάλαια αξίας 5.400 ευρώ περίπου. Το εισόδημά του είναι 129.674 ευρώ και της συζύγου του, δικηγόρου κυρίας Γεωργίας Ιατρού, 80.000 ευρώ. Διαθέτουν από κοινού ακίνητα στο κέντρο της Αθήνας, στην Κηφισιά και στον Χολαργό.
Οι επενδυτές
Στον αντίποδα βρίσκεται η άλλη υφυπουργός της κυβέρνησης κυρία Αννα Νταλάρα, η οποία επέλεξε από κοινού με τον σύζυγό της κ. Γ. Νταλάρα και τη θυγατέρα της Γεωργιάννα, να επενδύσει σε ομόλογα και αμοιβαία κεφάλαια τραπεζών του εξωτερικού όπως η Deutsche Βank και η Julius Βaer, αλλά και ο επενδυτικός όμιλος VΤΒ Capital, που εδρεύει στη Μόσχα, διασφαλίζοντας τα κέρδη της. Ετσι η υφυπουργός Εργασίας εμφανίζει ομόλογα αξίας 421.994

ευρώ και αμοιβαία κεφάλαια ύψους 1.437.939 ευρώ και 30.000 δολαρίων. Αν και έτος της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης το 2008, η κυρία Νταλάρα είχε αυξημένο εισόδημα (268.896 ευρώ) σε σχέση με το 2007 (188.397 ευρώ), ενώ το 2009 που εισήλθε στη Βουλή έχει δηλώσει 118.067 ευρώ.

Ο σύζυγός της δήλωσε για το 2008 241.721 ευρώ και για το 2009 240.034 ευρώ. Επίσης, διαθέτουν από κοινού 36 ακίνητα μεταξύ των οποίων μια οικία στη Φιλοθέη 582 τ.μ., ένα οικόπεδο 715 τ.μ. στο Ψυχικό, οικία 288 τ.μ. σε οικόπεδο 709 τ.μ. στη Σύρο, ένα διαμέρισμα 93 τ.μ. στην Αγία Παρασκευή, ένα διαμέρισμα 184 τ.μ. στου Παπάγου, μια εξοχική οικία 372 τ.μ. σε οικόπεδο 6,4 στρεμμάτων στις Κυκλάδες, όπως και πολλά άλλα ακίνητα στην Αρκαδία, στο Πήλιο, στο Λαύριο, στην Πάρο, στην Αντίπαρο κ.λπ. Στο όνομα του συζύγου της είναι δηλωμένο ένα σκάφος αναψυχής 10 μέτρων και δυο αυτοκίνητα εκ των οποίων το ένα αγοράστηκε το 2009 προς 99.830

ευρώ.

Οι πισίνες

Ξεχωρίζει η πισίνα του πρώην υπουργού της ΝΔ κ. Θ. Ρουσόπουλου 133 τ.μ. στο σπίτι του στο Καπανδρίτι, το οποίο είναι 388 τ.μ. εντός οικοπέδου 2 στρεμμάτων. Μεταξύ των τυχερών είναι και ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ κ. Γ. Καρατζαφέρης ο οποίος διαθέτει πισίνα στο σπίτι που έχει στις Λιβανάτες Φθιώτιδας έκτασης 291 τ.μ. σε οικόπεδο 7,5 στρεμμάτων. Πισίνα (50 μέτρων) διαθέτει και ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Φ. Πετσάλνικος στο σπίτι του στην Καστοριά.
Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ

871.000 ευρώ από μετοχές και ομόλογα

Ο τέως πρωθυπουργός δηλώνει εισοδήματα από τη βουλευτική αποζημίωση 102.204,25 ευρώ και από άλλες πηγές 27.481,92 ευρώ, ενώ η σύζυγός του γιατρός κυρία Νατάσα Παζαΐτη δήλωσε εισόδημα 22.082,21 ευρώ.

Στην ακίνητη περιουσία του κ. Καραμανλή προστέθηκε το 50% οικοπέδου συνολικού εμβαδού 3.300 τ.μ. που απέκτησε το 2008 η σύζυγός του αντί 15.000 ευρώ. Οπως και τα προηγούμενα χρόνια δηλώνονται από τον τέως πρωθυπουργό δύο διαμερίσματα 70 τ.μ. και 41 τ.μ. και πάρκινγκ 9 τ.μ. στη Θεσσαλονίκη. Δύο αγροτεμάχια στην Κύθνο, 4.070 και 4.100 τ.μ. Τέσσερα διαμερίσματα (213, 20, 55, 104 τ.μ.) και αποθήκη (15 τ.μ.) στην Αθήνα. Δύο διαμερίσματα (222 και 20 τ.μ.) και αποθήκη (15 τ.μ.) στη Φιλοθέη. Οικία (275 τ.μ.) και αποθήκη (29 τ.μ.) στη Ραφήνα. Οικία και αποθήκη (63 και 83 τ.μ.), αγροτεμάχιο 2.000 τ.μ. και το 50% άλλης οικίας με αποθήκη (200 τ.μ.) στην Πρώτη Σερρών. Δηλώνει επίσης οικία στη Μύκονο, ενώ έχει περάσει στα παιδιά του από 50% στο καθένα οικία στη Ραφήνα.

Μεταβολές εμφανίζει το χαρτοφυλάκιο του κ. Καραμανλή, ο οποίος το 2008 πούλησε ομόλογα, μετοχές και αμοιβαία από τα οποία εισέπραξε 871.967 ευρώ, ενώ αγόρασε από κοινού με τη μητέρα του και τον αδελφό του ομόλογα αξίας 600.000 ευρώ και διατηρεί από κοινού με τα παιδιά του δύο ομόλογα αξίας 19.000 ευρώ το καθένα.

Διαθέτει δεκαεννέα τραπεζικούς λογαριασμούς, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι κοινοί με τα παιδιά του, τη σύζυγό του και τη μητέρα του και οι συνολικές του καταθέσεις ανέρχονται σε 889.009 ευρώ, 177,025 δολάρια και 541 λίρες Αγγλίας.

Εχει στην κατοχή του αυτοκίνητο 1.800 κ.ε. από το 1995, καθώς και από κοινού με τη σύζυγό του σκάφος οκτώ ατόμων το οποίο απέκτησαν το 2002.

ΚΩΣΤΑΣ ΣΗΜΙΤΗΣ

Ρευστοποίησε ομόλογα και αμοιβαία

Ο πρώην πρωθυπουργός κ. Κ. Σημίτης είναι από τους λίγους πολιτικούς που εμφανίζει να έχει μεγαλύτερο εισόδημα από άλλες πηγές- 126.408 ευρώ- σε σχέση με τη βουλευτική αποζημίωση, που του απέφερε άλλα 98.347,99 ευρώ, ενώ η σύζυγός του κυρία Δάφνη Σημίτη δηλώνει εισόδημα 9.698,62

ευρώ. Το ενδιαφέρον στη δήλωσή του πρώην πρωθυπουργού εντοπίζεται επίσης στο ότι εντός του 2008 ρευστοποίησε χρεόγραφα σε ομόλογα και μερίδια αμοιβαίων κεφαλαίων έναντι 176.314 ευρώ όταν η αξία κτήσης του ήταν 174.171 ευρώ, γεγονός που δείχνει ότι ίσως προέβλεψε την κρίση και πρόλαβε να μην καταγράψει ζημιές. Οι συνολικές καταθέσεις του ζεύγους Σημίτη είναι 653.000 ευρώ, ενώ η ακίνητη περιουσία τους που περιλαμβάνει το σπίτι στο Κολωνάκι, το εξοχικό στο Κορακοχώρι κ.ά., δεν παρουσιάζει μεταβολές σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.

Τα λεφτά τα φέρνουν οι… σύζυγοι

Η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη ήταν «φτωχότερη» του συζύγου της κ. Ισίδωρου Κούβελου σε ό,τι αφορά τα εισοδήματα που δήλωσαν για το 2008 Ν α τους «ζουν» οι σύζυγοί τους εμφανίζονται αρκετοί πολιτικοί, με πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις αυτές του «γαλάζιου» πρώην «τσάρου» της Οικονομίας κ. Γ. Αλογοσκούφη και της πρώην υπουργού Εξωτερικών κυρίας Ντόρας Μπακογιάννη.

Το ετήσιο εισόδημα της κυρίας Δίκας Αλογοσκούφη που δραστηριοποιείται επαγγελματικά στον χώρο του real estate, ανήλθε το 2008 σε 1.113.257,06 ευρώ, όταν ο σύζυγός της εμφανίζεται να έχει εισόδημα 100.890,7 ευρώ από τη βουλευτική αποζημίωση, καθώς και 13.935,61

ευρώ από άλλες πηγές. Ο κατάλογος με τον αύξοντα αριθμό των ακινήτων που δηλώνει το ζεύγος Αλογοσκούφη έφθασε το 24. Οι καταθέσεις του ήταν της τάξεως των 193.628 ευρώ και των 40.600 σε στερλίνες, ενώ από κοινού με τη σύζυγό του έχουν άλλες 134.300 στερλίνες, και η σύζυγός του δικούς της λογαριασμούς με 143.590 σε ευρώ, 190.200 σε στερλίνες και 23.500 σε δολάρια Αμερικής. Ο ναυλομεσίτης κ. ΙσίδωροςΚούβελος είχε ετήσιο εισόδημα 1.051.297,55 ευρώ, όταν η σύζυγός του κυρία Ντόρα Μπακογιάννη δήλωνε 98.247,99 ευρώ από τη βουλευτική αποζημίωση και 29.240,85 ευρώ από άλλες πηγές.

Οι καταθέσεις της κυρίας Μπακογιάννη, ωστόσο, ανέρχονται σε 1.235.753,96 ευρώ, ενώ ο σύζυγός της έχει σε τραπεζικούς λογαριασμούς 510.000 ευρώ και 2.776.218 δολάρια Αμερικής. Το ζεύγος αύξησε σε 25 τον αριθμό των ακινήτων που διαθέτει.
ΚΑΚΩΣ λοιπόν κατηγορούνται για ανικανότητα οικονομικής διαχείρισης οι πολιτικοί μας…
αντίθετα απο τις επιδόσεις τους σαν επικεφαλής του κράτους που κατάφεραν μέσα σε 35 χρόνια να το χρεοκοπήσουν παρά τον πακτωλό χρημάτων που έφεραν τα προγράμματα της Ε.Ε , οι επιδόσεις τους στα προσωπικά τους οικονομικά είναι ΑΡΙΣΤΕΣ !!!
Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Gaza


Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2010

Υστέρηση των Δημοσίων εσόδων: Μια ταξική πολιτική

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΗΛΙΟΥ

1. Δύο δρόμοι για την έξοδο από την κρίση

Για να απαντήσουμε στο ερώτημα αν διαφαίνεται διέξοδος από την κρίση της ελληνικής και ευρωπαϊκής οικονομίας, θα πρέπει νομίζω να ξεκινήσουμε από ένα βασικό θεωρητικό συμπέρασμα του Καρλ Μαρξ: «Δεν υπάρχουν μόνιμες κρίσεις» (Θεωρίες για την Υπεραξία, Αθήνα 1982, τ. 2ος, σ. 579). Με αυτή τη θέση ως δεδομένη, θα πρέπει να αναρωτηθούμε για τους εναλλακτικούς δρόμους εξόδου από την κρίση.
Το κύριο χαρακτηριστικό της (κάθε) κρίσης είναι η συνολική επαναδιαπραγμάτευση του συσχετισμού δύναμης ανάμεσα στον κόσμο της εργασίας και τις δυνάμεις του κεφαλαίου. Η συγκεκριμένη ανάλυση επιβεβαιώνεται κάθε μέρα από την πρωτοφανή επίθεση που δέχονται εργατικές και κοινωνικές κατακτήσεις χρόνων. Αυτό που βιώνουμε σήμερα είναι μια προσπάθεια της κυβέρνησης, με αφετηρία την κρίση των οικονομικών του κράτους, να μετατραπεί η κρίση του κεφαλαίου σε κρίση της εργασίας, έτσι ώστε να επιδοτηθούν τα κέρδη μέσα από τη δραστική μείωση των μισθών και καταργώντας τα όποια εργασιακά δικαιώματα, βυθίζοντας τους εργαζομένους και την κοινωνία στη φτώχεια.
Θα δώσω ένα απλουστευμένο αριθμητικό παράδειγμα: Αν το Καθαρό Εγχώριο Προϊόν (ΚΕΠ) ήταν το 2009 100 μονάδες, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις θα μειωθεί το 2010 σε 96 μονάδες (-4%). Το ΚΕΠ διανεμήθηκε το 2009 ως εξής: 60 μονάδες ήταν μισθοί και αμοιβές αυτοαπασχολούμενων, 40 ήταν κέρδη και πρόσοδοι. Ας υποθέσουμε ότι με την κυβερνητική πολιτική οι μισθοί θα μειωθούν το 2010 κατά 10%, σε 56 μονάδες. Αυτό σημαίνει ότι τα κέρδη θα αυξηθούν σε 42 μονάδες, παρά την πτώση του ΚΕΠ: 56+42=96.
Προκύπτει επομένως ότι υπάρχουν δύο δρόμοι εξόδου από την κρίση: Η έξοδος με προστασία της εργασίας και σε βάρος των προνομίων του κεφαλαίου και η έξοδος σε βάρος των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων του κόσμου της δουλειάς. Τα μέτρα της κυβέρνησης και των διεθνών συμμάχων της (ΕΕ-ΔΝΤ) σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αποτελούν λύση για τον κόσμο της εργασίας. Είναι μέτρα με αποκλειστική στόχευση τη μείωση των ελλειμμάτων και του χρέους με δημόσια έσοδα που έχουν ως αποκλειστική πηγή τα λαϊκά εισοδήματα, προστατεύοντας την κερδοφορία του κεφαλαίου. Ακόμα και στην περίπτωση επίτευξης των κυβερνητικών στόχων η κατάσταση των εργαζομένων θα χειροτερεύσει δραματικά, με περισσότερους από 1 εκ. ανέργους, 3 εκ. εργαζόμενους σε επισφαλείς θέσεις και συνολική κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος και του κοινωνικού κράτους. Οι κυβερνητικές πολιτικές στοχεύουν τελικά σε μια «λατινοαμερικανοποίηση» της κοινωνίας, με τη ακραία συσσώρευση πλούτου στον ένα πόλο της οικονομίας, αδιαφορώντας για την εξαθλίωση και περιθωριοποίηση του 20% ή ακόμα και του 40% του πληθυσμού.

2. Ο ταξικός χαρακτήρας του δημόσιου χρέους

Η δημιουργία του χρέους αποτελεί ένα από τα καλύτερα παραδείγματα για την ταξική φύση της πολιτικής των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. των δύο τελευταίων δεκαετιών. Από το 1997 μέχρι το 2007 η Ελλάδα είχε από τους ψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης στην Ευρωζώνη με αποτέλεσμα την αύξηση του ΑΕΠ κατά 44%. Με σταθερούς τους υπόλοιπους παράγοντες (κρατικά έσοδα, δαπάνες κ.λπ.) έπρεπε να επέλθει σημαντική μείωση του χρέους (αφού αυτό ορίζεται πάντα ως ποσοστό επί του ΑΕΠ). Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη λόγω της τεράστιας μείωσης των φορολογικών συντελεστών στα κέρδη του κεφαλαίου και στη μεγάλη περιουσία, από 35% το 2004 σε 24% το 2008, και την εισαγωγή μίας πλειάδας φοροαπαλλαγών.
Με αυτή την έννοια, το γεγονός ότι το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ παρέμεινε σταθερό γύρω στο 100% του ΑΕΠ τη δεκαετία πριν την κρίση, παρά τη μεγάλη αύξηση του ΑΕΠ, δείχνει ότι το χρέος είναι κυρίως η συσσωρευμένη φοροαπαλλαγή (και όχι φοροδιαφυγή!) του κεφαλαίου και των ψηλών εισοδημάτων. Επίσης, το χρέος δημιουργούσε μια επικερδή σφαίρα τοποθέτησης κεφαλαίων για τους Έλληνες και αλλοδαπούς δανειστές του ελληνικού κράτους.
Χαρακτηριστικό έτσι του ελληνικού φορολογικού συστήματος υπήρξε πάντα το μικρό ποσοστό των άμεσων φόρων εισοδήματος και η έμφαση στους έμμεσους φόρους επί της κατανάλωσης, που πλήττουν κυρίως τα χαμηλά εισοδήματα και τα λαϊκά στρώματα. Το 2008, οι άμεσοι φόροι ως ποσοστό της συνολικής φορολογίας ήταν 24,5% έναντι 34,3% στην Ε.Ε.-27.
Η νόμιμη αυτή φοροαπαλλαγή αφορούσε όχι μόνο το κεφάλαιο (ΑΕ και ΕΠΕ) αλλά ως ένα βαθμό και τη μεσοαστική τάξη της μικρής παραγωγής (πολύ μικρές επιχειρήσεις στις οποίες ο ιδιοκτήτης είναι επίσης εργαζόμενος) και μερίδες της αυτοαπασχόλησης. Μέσω της φορολογικής «ασπίδας προστασίας», το κράτος επιδίωκε να οικοδομήσει μια ταξική συμμαχία ανάμεσα στις δυνάμεις του κεφαλαίου και τα ευρύτερα στρώματα της μικρής και μεσαίας επιχειρηματικότητας. Η πολιτική αυτή συμπληρωνόταν με τη διάλυση των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους, που ενθαρρύνει τη διαφθορά, τη φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή
Η ταξικότητα του χρέους όμως, πέρα από το ζήτημα της πηγής των εσόδων του προϋπολογισμού, προκύπτει και από τη διάρθρωση των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού. Το ελληνικό κράτος είναι πολύ «μικρό» σε ό,τι αφορά τις δαπάνες για την υγεία, την παιδεία και την κοινωνική προστασία. Αντιθέτως είναι ένα τεράστιο και σπάταλο κράτος σε ό,τι αφορά τις στρατιωτικές δαπάνες και συνολικότερα τις δαπάνες για τον κατασταλτικό μηχανισμό. Ποια είναι άραγε η «αναγκαιότητα» της δημοτικής αστυνομίας, τη στιγμή μάλιστα που απουσιάζουν βασικές υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας και προστασίας σε τοπικό επίπεδο;

3. Μείωση των φορολογικών συντελεστών του κεφαλαίου και «περαίωση»

Οι συνέπειες της κρίσης και των πολιτικών που ακολουθούνται έχει αρχίσει να δημιουργεί μια πρωτοφανή κατάσταση κοινωνικής δυσφορίας που δύσκολα αντιμετωπίζεται. Παράλληλα, οι κυβερνητικές εξαγγελίες για «πάταξη της φοροδιαφυγής», έμοιαζαν να θέτουν εν αμφιβόλω τη συνοχή των ιστορικά διαμορφωμένων ταξικών συμμαχιών του κεφαλαίου. Η υστέρηση των δημόσιων εσόδων, που προήλθε όχι μόνο από τη συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας αλλά και από την παρακράτηση του οφειλόμενου ΦΠΑ από μέρος του επιχειρηματικού κόσμου, τη συνεχιζόμενη καθυστέρηση εργοδοτικών οφειλών προς τα ασφαλιστικά ταμεία κλπ., δημιούργησε «τριβές» στο ευρύτερο μπλοκ εξουσίας, που δεν μπορούσαν να αμβλυνθούν παρά την αναδιανομή του εισοδήματος σε βάρος της εργασίας και τα μέτρα ενίσχυσης της εργοδοτικής ισχύος (και ενίοτε αυθαιρεσίας).
Στη ΔΕΘ ο πρωθυπουργός έσπευσε να βάλει τέλος στους όποιους φόβους του ευρύτερου μπλοκ των «εχόντων και κατεχόντων»: Από τη μια οι φορολογικοί συντελεστές των ΑΕ και ΕΠΕ θα μειωθούν «εδώ και τώρα» από το 24% στο 20%, ενώ σε αντίστοιχο ποσοστό θα μειωθεί και η φορολογία των πολύ μικρών και ατομικών επιχειρήσεων, από την άλλη θα αμειφθούν όσοι επιχειρηματίες κατά σύστημα ή ευκαιριακά εισφοροδιαφεύγουν και φοροδιαφεύγουν, καθώς θα κληθούν να «περαιώσουν» τις οφειλές τους προς το Δημόσιο με χαριστικούς όρους. Με τον τρόπο αυτό ικανοποιούνται πάγια αιτήματα της «επιχειρηματικότητας» και μάλιστα σε μια συγκυρία που παρατηρείται αδυναμία εκτέλεσης του προϋπολογισμού αναφορικά με το σκέλος των εσόδων.
Όσο για την υστέρηση των δημοσιονομικών στόχων, η κυβέρνηση σχεδιάζει νέα φορολογική επίθεση στα λαϊκά στρώματα, με την αύξηση των έμμεσων φόρων στο πετρέλαιο θέρμανσης και άλλα είδη και υπηρεσίες μαζικής-λαϊκής κατανάλωσης, ενώ προετοιμάζει το έδαφος για την παράδοση στο ιδιωτικό κεφάλαιο των τελευταίων υπολειμμάτων δημόσιων αγαθών, και αφαιρεί τα όποια εναπομείναντα στοιχεία κοινωνικής προστασίας.

Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

Τον βραβεύει το ...Ράιχ!

Τιμή και δόξα στη χώρα μας! Οι Γερμανοί απονέμουν στον πρωθυπουργό μας το βραβείο... «κάμπριο» της ελληνορωμαϊκής εποχής - γιατί αυτό σημαίνει πάνω-κάτω το βραβείο Quadriga («Τέθριππον» στα Ελληνικά) που αποφάσισε να του δώσει το Εργαστήρι της Γερμανίας! Το τέθριππον ήταν μικρή άμαξα με δύο ρόδες που την έσερναν τέσσερα άλογα και μάλιστα συχνά γίνονταν και αρματοδρομίες με τέτοιου είδους άμαξες. Μέχρι και το... Χόλιγουντ έχει απαθανατίσει αγώνες με τέτοιες άμαξες!


Εντάξει, μπορεί το βραβείο αυτό να μην το έχει ξανακούσει ποτέ στη ζωή του κανένας Έλληνας, ούτε άλλωστε και το Εργαστήρι της Γερμανίας, αλλά δεν βρίσκετε κι εσείς ότι θα ήταν σκάνδαλο να έδιναν κατευθείαν στον Γιωργάκη το... Νομπέλ Οικονομίας; Δεν έχει κλείσει καν χρόνο στην εξουσία. Έχει όλο το χρόνο μπροστά του για να προλάβει να πάρει και το Νομπέλ! Εδώ που τα λέμε άλλωστε δεν έχει ξαναγίνει ποτέ να γίνει κάποιος πρωθυπουργός, να οδηγήσει τη χώρα του σε υποτέλεια σε ξένους δυνάστες ισχυριζόμενος ότι δήθεν είναι ουσιαστικά χρεοκοπημένη και γι' αυτό να του δώσουν και ...βραβείο! Κάτι ήξεραν λοιπόν αυτοί των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς της Γερμανίας που αποκάλεσαν τον Γιώργο Παπανδρέου «ο άνθρωπος μας στην Αθήνα».



Έγραφαν κι άλλα που δεν είχαμε καταλάβει το πραγματικό βάθος τους: «Την Ευρώπη δεν την έσωσε το γιγαντιαίο πακέτο βοήθειας, αλλά η απόφαση της Αθήνας να πάρει τα λεφτά! Γιατί σε σύγκριση με την τωρινή δίαιτα λιτότητας, η χρεοκοπία του κράτους θα ήταν ο πιο άνετος δρόμος για τους Έλληνες. Σχεδόν το 80% των δανείων προέρχονται από το εξωτερικό. Έτσι, σε περίπτωση αναδιάρθρωσης του χρέους, οι ίδιοι οι Έλληνες θα τη γλίτωναν συγκριτικά ανενόχλητοι», υπογράμμιζε η εφημερίδα.


Αναγνώριζε δηλαδή ότι ο Παπανδρέου πούλησε τη χώρα και γδέρνει τους Έλληνες για να πάρουν με ασφάλεια τα λεφτά τους πίσω οι γερμανικές και οι άλλες ξένες τράπεζες. Γι' αυτό και αυτός που θα εκφωνήσει τον πανηγυρικό επαινετικό λόγο την ημέρα απονομής του βραβείου «κάμπριο» στον Γιώργο Παπανδρέου θα είναι ο... αρχιτραπεζίτης της Γερμανίας, ο πρόεδρος της Ντόιτσε Μπανκ, Γιόζεφ Ακερμαν! Πολύ στο δούλεμα παίρνει τον Ακερμαν σε αυτή την ιστορία η γερμανική εφημερίδα Ζίντοϊτσε Τσάιτουνγκ και μας βάζει σε πολλές υποψίες μήπως ο Ακερμαν όχι μόνο θα εκφωνήσει τον επαινετικό λόγο για τον Παπανδρέου, αλλά και αν έπαιξε παρασκηνιακό ρόλο στην επιλογή του Παπανδρέου! Μην αμαρτάνουμε όμως χωρίς στοιχεία, εδώ δεν ξέρουμε καν αν το Εργαστήρι της Γερμανίας δέχεται χορηγίες και αν η Ντόιτσε Μπανκ είναι ένας από τους χορηγούς. «Από φόβητρο, επαινέτης» είναι πάντως ο τίτλος του Τσάιτουνγκ.

«Πικάντικο στην περίπτωση Παπανδρέου είναι ότι τον επαινετικό λόγο θα εκφωνήσει ο επικεφαλής της Ντόιτσε Μπανκ Γιόζεφ Ακερμαν» γράφει η εφημερίδα με εμφανή αλλά διακριτική διάθεση σαρκασμού και αναλύει το γιατί είναι «πικάντικο»:
«Πριν από καθόλου πολύ καιρό, ο Ακερμαν αμφισβήτησε την ικανότητα των Ελλήνων να ξανανεβούν στον πάνω κόσμο από το δημοσιονομικό Άδη! Εξαιτίας αυτού έγινε φόβητρο της Αθήνας. Ο Ακερμαν όμως υπήρξε ένας από τους πρώτους που προειδοποίησε τη γερμανική κυβέρνηση για τις συνέπειες ελληνικής κατάρρευσης. Αργότερα έβαλε τη Ντόιτσε Μπανκ να υπολογίσει πόσο φτηνότερα θα ήταν για το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες αν άρπαζαν από το χέρι για να βοηθήσουν το μπατιρημένο κράτος του Νότου. Ο Ακερμαν δέχτηκε αμέσως να εκφωνήσει τον υμνητικό λόγο για τον Παπανδρέου, όπως λένε από την επιτροπή του Τέθριππου» προσθέτει με νόημα η εφημερίδα. Δεν παραλείπει δε να προσθέσει ...δηλητηριώδεις λεπτομέρειες, οι οποίες επιτείνουν τις υποψίες. «Αμφισβητήθηκε ολοκληρωτικά στο συμβούλιο των αντιπροσώπων η απονομή τιμής» στον Γ. Παπανδρέου, γράφει, αφήνοντάς μας να υποψιαστούμε ότι ...«έπαιξαν μπουνιές» τα μέλη της κριτικής επιτροπής, με κάποιους να ισχυρίζονται ότι «θα γίνουμε ρεζίλι αν δώσουμε σ' αυτόν βραβείο». Πάντως, όπως μας πληροφορεί η καλή εφημερίδα «τελικά επικράτησε το επιχείρημα ότι ο Παπανδρέου είναι ο πρώτος έλληνας πρωθυπουργός που παραδέχτηκε τα λάθη του παρελθόντος και τώρα εργάζεται "υποδειγματικά" για τη διόρθωσή τους, χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος». Λατρεύουν οι Γερμανοί να βλέπουν «υποδειγματική» συμμόρφωση και φυσικά ο Ακερμαν δεν αποτελεί εξαίρεση.


Το έγραφαν άλλωστε οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς Ντόιτσλαντ τόσο ωραία και παραστατικά: «Η Ελλάδα είναι τώρα το πλοίο - στρατόπεδο της Ευρώπης. Επανενσωμάτωση με το σκληρό ταξίδι. Σε περίπτωση που οι Έλληνες το αντέξουν, αν αντέξουν, θα είναι άλλη χώρα». Οι εκπρόσωποι του Ράιχ βλέπουν ότι η «αναμόρφωση» των Ελλήνων στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του ΔΝΤ και της ΕΕ πάει καλά - γι' αυτό και βραβεύουν τον «άνθρωπο τους στην Αθήνα».
Διαβάστε περισσότερα...