ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΚΛΟΓΩΝ ΕΛΜΕ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ (12-10-2010)

ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ 2010-2011
Ψήφισαν 649
έγκυρα 618
Άκυρα 5
Λευκά 26
ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ 248 ψήφους και 3 έδρες.
Εκλέγονται οι Κωνσταντίνου Κώστας (116), Δημήτρης Προύσαλης (110) και Θύμιος Παλέτσος (74).
ΠΑΣΚ 220 ψήφους και 3 έδρες
Εκλέγονται οι Τάσος Αρμυριώτης (119), Κανινής Ιωάννης (39) και Παπιώτης Κώστας (39).
ΔΑΚΕ 127 ψήφους και 1 έδρα.
Εκλέγεται ο Τζουάνας Γεώργιος (55)
ΕΣΑΚ-ΔΕΕ 23 ψήφους και καμία έδρα.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ 2009-2010
Ψήφισαν 679
Έγκυρα 659
Άκυρα 6
Λευκά 14
ΠΑΣΚ 266 (3 έδρες)
ΑΝΕΞ 202 (2 έδρες)
ΔΑΚΕ 165 (2 έδρες)
ΕΣΑΚ 26 Διαβάστε περισσότερα...

Μετά το Βατοπέδιο, η Torcaso εμπλέκεται και στη Siemens

Ενα έγγραφο - βόμβα συνδέει την εξωχώρια εταιρεία που θεωρείται ύποπτη για «πλυντήριο» πολιτικού χρήματος, την TORCASO, και με τα μαύρα ταμεία της Siemens, πέραν της εμπλοκής της σε αγοραπωλησίες ακινήτων με τη Μονή Βατοπεδίου.

Η TORCASO έγινε αρχικά γνωστή το 2009 από την πρώτη εξεταστική για την υπόθεση του Βατοπεδίου. Ακολούθως οδήγησε σε ακίνητα του πρώην υπουργού Ακη Τσοχατζόπουλου και τώρα ετέθη στο στόχαστρο και για συναλλαγές με τη Siemens.

Το έγγραφο αυτό, με την ένδειξη «Εμπιστευτικό», έφτασε το καλοκαίρι στην εξεταστική επιτροπή για την υπόθεση της Siemens και φέρει την υπογραφή τού τότε προέδρου της Επιτροπής για την Καταπολέμηση της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες, Στέλιου Γκρόζου.

Σύμφωνα μ' αυτό, τρία εμβάσματα συνολικού ύψους 6,7 εκατ. δολαρίων που μεταβιβάστηκαν στην TORCASO από τον λογαριασμό 051524866 της Morgan Stanley Ζυρίχης προέρχονται από τη Siemens και σχετίζονται με την ερευνώμενη υπόθεση.

Σύνολο 6,7 εκατ. δολάρια

Τα τρία εμβάσματα που εισέρρευσαν στην TORCASO αφορούν:

1) 4,5 εκατ. δολάρια την 1η Νοεμβρίου 1999

2) 1,2 εκατ. δολάρια στις 10 Ιανουαρίου 2000 και

3) 1 εκατ. δολάρια στις 7 Μαρτίου 2000.

Η Επιτροπή, με το έγγραφό της αυτό, υποστηρίζει ότι τα 6,7 εκατ. δολάρια εστάλησαν από τη Siemens και συνιστά το άνοιγμα του λογαριασμού 051524866 της Ζυρίχης ώστε να αποκαλυφθεί ο συνδετικός κρίκος μεταξύ Siemens και TORCASO.

Το έγγραφο αυτό της Επιτροπής διαβιβάστηκε από την εξεταστική επιτροπή για την υπόθεση του σκανδάλου Siemens στους ειδικούς εφέτες ανακριτές Μ. Νικολακέα και Ι. Φιοράκη οι οποίοι, σύμφωνα με πληροφορίες, έχουν ήδη ζητήσει από τις ελβετικές αρχές να αποκαλυφθεί ο δικαιούχος του επίμαχου λογαριασμού της Morgan Stanley.

Πάντως, αν ο δικαιούχος του λογαριασμού προβάλει αντιρρήσεις και μπλοκάρει το άνοιγμά του με ένδικα μέσα, το Δημόσιο πρέπει να υποστηρίξει με νομικό παραστάτη που θα ορίσει στη Ζυρίχη το αίτημά του, όπως έγινε και με την υπόθεση του λογαριασμού Α. Rocos, πίσω από τον οποίο κρυβόταν ο πρώην υπουργός Τ. Μαντέλης.
Εντύπωση προκαλεί ότι το «Εμπιστευτικό» του κ. Γκρόζου αποσιωπήθηκε από την εξεταστική της Siemens ή πέρασε απαρατήρητο από όλους τους βουλευτές, πιθανώς λόγω της έκτασης των εγγράφων που καθημερινά χειρίζονταν. Εκτός και αν το έγγραφο αυτό δεν κοινοποιήθηκε και εστάλη σιωπηρά στους ειδικούς εφέτες ανακριτές.
Ηταν «γέφυρα»;
Ως προς την TORCASO πάντως, πολλές «συμπτώσεις» δημιουργούν την αίσθηση ότι η κυπριακή αυτή εταιρεία ήταν «γέφυρα» για να περιέλθουν αξιόλογα ακίνητα στην ιδιοκτησία του Ακη Τσοχατζόπουλου.

Η TORCASO Investments Limited συνεστήθη στις 3/8/1999 με πραγματικό ιδιοκτήτη τον Νικόλαο Ζήγρα, εξάδελφο του πρώην υπουργού Α. Τσοχατζόπουλου και μέτοχο στην ATS Trustees (ως επίτροπος εμπιστεύματος που κρατά τις μετοχές για λογαριασμό του beneficial owner). Από το 2004 οι μετοχές της μεταβιβάστηκαν σε Κύπριο δικηγόρο.

Η εταιρεία αυτή αμέσως μόλις συνεστήθη αγόρασε το ακίνητο στον δεύτερο όροφο της Κομνά Τράκα 3, το οποίο στη συνέχεια πέρασε στην κατοχή του κ. Τσοχατζόπουλου. Ηδη ο πρώην υπουργός είχε αγοράσει ακίνητο στον τρίτο όροφο της ίδιας πολυκατοικίας από τις αρχές της δεκαετίας του 1990.

Σε λιγότερο από ένα χρόνο, δηλαδή το 2000, η TORCASO αγόρασε στην ίδια περιοχή τη διώροφη κατοικία που το 2007 πούλησε στη Μονή Βατοπεδίου.

Στην TORCASO ανήκε και το ακίνητο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου 33, που το 2001 πωλήθηκε στη Nobilis και στη συνέχεια αγοράστηκε από τη σύζυγο του κ. Τσοχατζόπουλου, Βίκη Σταμάτη, στο μεταίχμιο της φορολόγησης των ακινήτων των εγγεγραμμένων σε off shore εταιρείες.

Ζήτησαν άνοιγμα

Στην «Κ.Ε.» στις 10 Οκτωβρίου 2010, ο Χρήστος Ζέρβας έγραψε πως και οι συντάκτες - ελεγκτές του πορίσματος της Τραπέζης της Ελλάδος, οι οποίοι διερεύνησαν τις μεγάλες συναλλαγές με τη Μονή Βατοπεδίου, ζήτησαν να ενεργοποιηθεί δικαστική συνδρομή για το άνοιγμα του τροφοδότη λογαριασμού της Ζυρίχης που έστειλε στην TORCASO τα 6,7 εκατ. δολάρια.

Επίσης, στο ίδιο δημοσίευμα στην «Κ.Ε.» αναφέρεται ότι η ειδική εφέτης ανακρίτρια Ειρήνη Καλού ακόμα αναμένει από τις κυπριακές αρχές την αποκάλυψη του λογαριασμού και των συναλλαγών της TORCASO με τη Μονή Βατοπεδίου, εν αναμονή της εκδίκασης σχετικής προσφυγής που συνοδεύεται από αιτιολογημένη δικαστική παραγγελία. *

Της ΑΡΙΣΤΕΑΣ ΜΠΟΥΓΑΤΣΟΥ www.enet.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Οι βλαβερές συνέπειες του καπνού και του φαρισαϊσμού

Το τσιγάρο, το κάπνισμα, είναι μια συνήθεια κακή, ένα πάθος επιβλαβές, ένας εθισμός που μπορεί να οδηγήσει σε τραγικά αποτελέσματα, μια εξάρτηση ανθυγιεινή. Ισως και αντιαισθητική.
Μ' αυτήν την έννοια, το μέλημα της πολιτείας, του κράτους και της κυβέρνησης να προφυλάξει την υγεία μας από το κάπνισμα (θα μπορούσε να) είναι συγκινητικό.
Αδυνατούμε, ωστόσο, να αντιληφθούμε το διχασμό προσωπικότητας που διέπει τους «άγγελους - φύλακές μας».
Πώς γίνεται, δηλαδή, οι ίδιοι άνθρωποι, που τρέμουν μην και πάθει τίποτα η υγεία μας από το κάπνισμα, να μη σκέφτονται τις συνέπειες που έχει για την υγεία μας να μας κόβουν τους μισθούς;
Πώς και δεν σκέφτονται την υγεία των ανθρώπων, όταν τους κόβουν τις συντάξεις, αλλά βάζουν χαράτσι μέχρι και στα εξωτερικά ιατρεία;
Αφού νοιάζονται για την υγεία του λαού, γιατί αφήνουν κενές 25.000 οργανικές θέσεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού στα δημόσια νοσοκομεία;
Γιατί, τόσο υπέρμαχοι της δημόσιας υγείας που είναι, να παρακολουθούν με τόση στωικότητα το φαινόμενο οι βιομήχανοι να προκαλούν πολλαπλασιασμούς των καρκίνων στις περιοχές που ρυπαίνουν με τα απόβλητά τους;
Αφού επιθυμούν τον απεγκλωβισμό των ανθρώπων από τις - κατά το μονόπρακτο του Τσέχοφ - «βλαβερές συνέπειες του καπνού», γιατί απαγορεύουν στα ασφαλιστικά ταμεία να καλύπτουν την αναγκαία φαρμακευτική αρωγή για τη διακοπή του καπνίσματος;
Γιατί αδιαφορούν παντελώς με ό,τι έχει σχέση με αυτό που λέγεται «Αγωγή Υγείας»;
Επειδή, δε, δεν ξεχνάμε από πού έλκει την καταγωγή της όλη αυτή η πολυδιαφημιζόμενη (και ζωγραφισμένη με τα χρώματα της φιλανθρωπίας) αντικαπνιστική «σταυροφορία», δεν μπορούμε να μη σημειώσουμε ότι ο «θατσερισμός», με τις δικές του απαγορεύσεις κατά του καπνίσματος, ουδέποτε κατεγράφη ως φιλάνθρωπος πολιτική...
Ομοίως, δυσπιστούμε τα μάλα απέναντι στις αντικαπνιστικές εκστρατείες που έχουν για θεωρητικό υπόβαθρο της υστερικές αμερικανιές του «Θείου Σαμ».
Οχι μόνο γιατί ο «Θείος Σαμ», αμείλικτος ων απέναντι στο τσιγάρο, δε φαίνεται να πολυβασανίζεται με το ερώτημα τι θα συμβεί στην υγεία των ανθρώπων (όσων δηλαδή ανθρώπων επιβιώνουν των «παράπλευρων απωλειών»), ούτε όταν ρίχνει βόμβες με απεμπλουτισμένο ουράνιο στα Βαλκάνια, ούτε όταν βομβαρδίζει με βόμβες φωσφόρου τη Φαλούτζα, ούτε όταν ελέγχει το 95% της παγκόσμιας παραγωγής οπίου, μέσω του Αφγανιστάν...
Το τσιγάρο, το κάπνισμα είναι μια τραγική εξάρτηση. Που απειλεί, που σκοτώνει.
Αυτός ο θανάσιμος εχθρός, όμως, πέρα από μια «απενοχοποιημένη» φόρμουλα για ένα νέο εισπρακτικό κυνηγητό εναντίον των «παρανομούντων», γίνεται δυο φορές πιο επικίνδυνος στα χέρια των επιτελείων του «σωφρονισμού» μας.
Τα «σωφρονιστήρια», με πρόσχημα ακόμα και το κάπνισμα εθίζουν την κοινωνία στο χαφιεδισμό. Εφτασαν να διαφημίζουν στα ΜΜΕ τετραψήφιους αριθμούς για να καταδίδουν οι «νομοταγείς» τους «λάθρα καπνίζοντες»...
Ο εθισμός στο κάπνισμα σκοτώνει. Το τσιγάρο βλάπτει την υγεία.
Ο αγώνας και η απόφαση για την απαλλαγή από αυτόν τον βραχνά, όμως, δεν μπορεί παρά να είναι (και πρέπει να είναι) μια συλλογική και ατομική επιλογή, που αντανακλά τη συνειδητή χειραφέτηση από επιβλαβή πάθη και εξαρτήσεις και όπου η οργανωμένη πολιτεία θα στέκεται αρωγός - με όλα τα μέσα - της απεξάρτησης. Οχι «δεσμοφύλακας».
Αντιθέτως, αυτοί που είτε στην Ελλάδα, είτε διεθνώς, ηγούνται του «αντικαπνιστικού ιππικού», χρησιμοποιούν το τσιγάρο ως προπέτασμα καπνού για να ξεδιπλώσουν όχι πολιτικές Υγείας, αλλά πολιτικές που, όπως η νικοτίνη επεμβαίνει στο νευρικό σύστημα, έτσι κι αυτές στοχεύουν να εθίσουν στο «στρατωνισμό», στην «άνωθεν επιβαλλόμενη πειθαρχία», στον καταναγκασμό της «αποστειρωμένης ορθότητας».
Οι καπνιστές - όσοι έχουν σώας τα φρένας - αισθάνονται (αισθανόμαστε) ως μέγιστη υποχρέωση να απαλλάξουν τους εαυτούς τους και τους διπλανούς τους από αυτή την άχρηστη συνήθεια.
Στην προσπάθειά τους αυτή δε θα σταματήσουν να θεωρούν και να υπενθυμίζουν ότι επιβλαβές για την υγεία, εκτός του τσιγάρου, είναι το να υφίστανται οι άνθρωποι και την υποκρισία.
Επιβλαβές για την υγεία των ανθρώπων είναι το να «φουμάρουν» και το φαρισαϊσμό εκείνων που κόπτονται για την υγεία του λαού. Του λαού που - οι ίδιοι οι οποίοι ενδιαφέρονται για την υγεία του - τον έχουν ρίξει στη «γόπα», στην «τράκα» και που τον γύρισαν στην εποχή που τα περίπτερα, λόγω της φτώχειας, πούλαγαν τα τσιγάρα χύμα...
Ριζοσπάστης 1-9-2010
Διαβάστε περισσότερα...

To ελληνικό "9/11"

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Η σημερινή Κοινοτική επίθεση για «διαρθρωτικές αλλαγές» (αυτές που οι συμβουλάτορες του «Γιωργάκη» που γράφουν τους λόγους του ονομάζουν «τομές) δεν είναι καινούρια. Στην πραγματικότητα, η επίθεση για «διαρθρωτικές αλλαγές» είχε αρχίσει ήδη από την δεκαετία του 1990, αλλά κανένα από τα κόμματα εξουσίας δεν τόλμησε να τις επιβάλλει πλήρως, με αποτέλεσμα να χρειαστεί όλη η τωρινή σκηνοθεσία για τη δήθεν ξαφνική κρίση, ώστε να τεθούν σε εφαρμογή μαζεμένες, όλες αυτές οι αλλαγές που δεν είχαν ολοκληρωθεί τόσα χρόνια! Με αυτή την έννοια, η «ξαφνική» κρίση παίζει τον ίδιο ρόλο με τα γεγονότα της 9/11, στο βαθμό που ήταν σχεδιασμένα από την Αμερικανική ελίτ (με την έννοια ότι ήξεραν την επίθεση αλλά δεν τη σταμάτησαν, όπως τώρα έχει αδιαμφισβήτητα δειχθεί, όχι από συνωμοσιολόγους αλλά από παιδιά του κατεστημένου όπως ο Gore Vidal κ.ά), ώστε να μπορέσουν να εξαπολύσουν κατόπιν τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» με στόχο να αλλάξουν τον παγκόσμιο πολιτικό και γεω-στρατηγικό χάρτη). Έτσι, σε αντίστοιχο βαθμό οι ντόπιες και ξένες ελίτ ήξεραν πολύ καλά το σκάσιμο της «φούσκας» που ερχόταν και δεν έκαναν το παραμικρό για να το σταματήσουν (αντίθετα το επιτάχυναν!), ώστε να μπορέσουν να εξαπολύσουν τον πόλεμο κατά των λαϊκών στρωμάτων και να επιβάλλουν τις «τομές» που απαιτούσε η πλήρης ενσωμάτωση της χώρας στην διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς που δεν είχε ολοκληρωθεί ως τώρα.



Οι διαρθρωτικές αυτές αλλαγές δεν έχουν, βέβαια, καμιά σχέση με τις πραγματικές αλλαγές στην παραγωγική και καταναλωτική δομή της χώρας που απαιτούνται γα τη θεμελίωση μιας αυτοδύναμης οικονομίας. Απλώς είναι οι αλλαγές που κατ’ ευφημισμό αποκαλούν «διαρθρωτικές» οι σοσιαλ/νεοφιλελεύθεροι, με μοναδικό σκοπό το πλήρες άνοιγμα και την απελευθέρωση όλων των αγορών, δηλαδή την ελαχιστοποίηση των ελέγχων πάνω στις αγορές που είχε επιβάλλει η κοινωνία για την αυτοπροστασία της από αυτές. Η πεμπτουσία των «4 ελευθεριών», που επέβαλλε η ΕΕ μέσω του Μάαστριχτ και των συνακόλουθων συνθηκών, περιγράφεται επακριβώς από τις «διαρθρωτικές αλλαγές», που τώρα επιβάλλουν οι ντόπιες και ξένες ελίτ με το ύφος γκαουλάιτερ που τους δίνει η μαζική στήριξή τους από τα ΜΜΕ, τα κομματοκρατούμενα συνδικάτα κ.λπ. Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι το Γερμανικό Διευθυντήριο της ΕΕ παρασημοφόρησε τον «άνθρωπο τους» στην Αθήνα για την αποτελεσματικότητα με την οποία επιβάλλει τα ληστρικά μέτρα κατά των λαϊκών στρωμάτων, τα οποία σήμερα μεν τον παρασημοφορούν με ...παπούτσια, αλλά αύριο, δεν αποκλείεται να ακολουθήσουν το παράδειγμα των αγανακτισμένων Ισλανδών πολιτών οι οποίοι υποδέχθηκαν με σύννεφα από ντομάτες, αυγά κ.λπ. τους επαγγελματίες πολιτικούς τους, μη επιτρέποντάς τους να μπουν στον τόπο εξάσκησης του επαγγέλματός τους, τη Βουλή. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν τα μέτρα που επέβαλαν οι Ισλανδοί επαγγελματίες πολιτικοί δεν συγκρίνονται σε κτηνωδία με αυτά των δικών μας, ούτε οι ίδιοι έφθασαν στο επίπεδο πολιτικής ανεντιμότητας να...πανηγυρίζουν επειδή μετέτρεψαν τη χώρα σε προτεκτοράτο, ή στο επίπεδο φασιστικοποίησης να μετατρέπουν τους διαδηλωτές σε «τρομοκράτες»....



Έτσι, σήμερα, δεν είναι μόνο το άγριο πετσόκομμα των λαϊκών εισοδημάτων στο οποίο επιδίδεται ο λόχος της κοινοβουλευτικής Χούντας, με μοναδικό κριτήριο να μην διαγραφούν απο τον αρχηγό τους και χάσουν το κερδοφόρο επάγγελμα τους. Ακόμη χειρότερες είναι οι «διαρθρωτικές» αλλαγές που με συνοπτικές διαδικασίες ψηφίζει ο λόχος καταστρέφοντας καθημερινά τις ζωές χιλιάδων εργαζομένων. Προχθές στον Πειραιά, για να ανοίξει ο δρόμος για το ξεπούλημα του λιμανιού στον πιο «άγριο καπιταλισμό» σήμερα, που εκπροσωπούν οι Κινέζοι «κομουνιστές» --αποδεικνύοντας ότι ο συνδυασμός των μεταλλαγμένων Κινέζων «κομουνιστών» με τους μεταλλαγμένους Έλληνες «σοσιαλιστές» τελικά μπορεί να αποδειχθεί ακόμη χειρότερος από οποιοδήποτε καπιταλιστικό. Χθες στους ελληνικούς δρόμους, δήθεν για να ανοίξει ένα «κλειστό επάγγελμα» και να ευοδωθεί ο ανταγωνισμός, αλλά στη πραγματικότητα για να ανοίξει η αγορά των μεταφορών στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Αύριο, στους ελληνικούς σιδηροδρόμους, για να «εξυγιανθούν» κ.λπ., αλλά στη πραγματικότητα για να ξεπουληθούν και αυτοί για ένα κομμάτι ψωμί σε κάποια ...Κινεζική ληστρική εταιρεία.



Φυσικά, αν υπάρχουν ακόμη κάποιοι ανόητοι πολίτες μεταλλαγμένοι σε «καταναλωτές» που νομίζουν ότι ο ανταγωνισμός θα ρίξει τις τιμές και θα βελτιώσει τις παρεχόμενες υπηρεσίες δεν έχουν παρά να ρωτήσουν τους Άγγλους «συναδέλφους» τους που ιδιωτικοποίησαν τα πάντα (από το ηλεκτρικό και το γκάζι μέχρι τα τρένα κ.λπ.), ώστε σήμερα να έχουν το «προνόμιο» να πληρώνουν τις πιο ακριβές τιμές στην Ευρώπη για τα σιδηροδρομικά ταξίδια[i] (τα οποία κάποτε πληρώνουν και με τη ζωή τους για χάρη της μεγιστοποίησης των κερδών των εταιρειών) ή να πεθαίνουν κάθε χειμώνα από το κρύο επειδή δεν έχουν να πληρώσουν τη θέρμανση στις εταιρείες γκαζιού, ηλεκτρικού κ.λπ. (επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι τον χειμώνα 2008/9, οι επί πλέον θάνατοι από το ψύχος αυξήθηκαν κατά 49% στέλνοντας 10.000 παραπάνω συνταξιούχους πρόωρα στον τάφο τους)[ii] , ενώ η εταιρεία φυσικού αερίου ανακοίνωνε αύξηση κερδών κατά 500%!)![iii] Τη στιγμή λοιπόν που ο «Γιωργάκης» και η χούντα του ξεπουλάν τα πάντα για να ικανοποιηθούν οι Τράπεζες που δάνεισαν τις ελίτ και τα προνομιούχα στρώματα, οι Άγγλοι «καταναλωτές» τώρα συζητούν την απο-ιδωτικοποίηση τους![iv] Αλλά τώρα είναι βέβαια αργά αφού είναι δεμένοι χειροπόδαρα, όπως το ίδιο επιχειρούν να κάνουν και με τον ελληνικό λαό οι ο ντόπιες και ξένες ελίτ.



Και όπως αύριο θα είναι αργά και για τους φοιτητές όταν καταλάβουν ότι η δήθεν «τομή» στην Παιδεία, όπως ΚΑΘΕ δήθεν τομή της κοινοβουλευτικής Χούντας, στη πραγματικότητα αποτελεί άλλη μια ξεδιάντροπη προσπάθεια «αγοραιοποίησης», συνήθως από την πίσω πόρτα. Η «εσωτερική αγορά» που σχεδιάζεται για τα Πανεπιστήμια, και παρουσιάζεται απατηλά από τη «Χούντα» σαν προσπάθεια αναβάθμισης και «αυτονόμησης» τους, εκφράζει την ίδια ακριβώς μεθοδολογία που ακολούθησαν οι σοσιαλ/νεοφιλελεύθεροι στη Βρετανία. Τα κουπόνια που, στο πρώτο σταδιο, θα δίνονται δωρεάν απο το Κράτος στους φοιτητές για τη χρηματοδότηση των σπουδών τους, αργότερα θα πρέπει να αγοράζονται απο αυτούς, με τη "βοήθεια" δανείων που θα ξεπληρώνουν σε όλη τους την ενεργό ζωή. Παράλληλα, τα διδακτικά και ερευνητικά προγράμματα θα καθορίζονται με βάση τις ανάγκες της αγοράς, όπως θα τις προσδιορίζουν οι μάνατζερ που θα μπουν στη διοίκηση των Πανεπιστημίων και οι αντίστοιχοι τεχνοκράτες-πανεπιστημιακοί που θα καλούνται από το εξωτερικό για να εκλέγουν ακόμη και το διδακτικό προσωπικό—πρακτική που μόνο σε Μπανανίες απαντάται. Και φυσικά τον ίδιο στόχο αγοραιοποίησης των εργασιακών σχέσεων έχουν οι «νόμοι» που καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις και παραδίδουν τους εργαζομένους στο έλεος κάθε εργοδότη, όπως και οι νόμοι για το ξεπούλημα κάθε κοινωνικού πλούτου, και έμμεσα οι νόμοι για το ασφαλιστικό και ο «Καλλικράτης», οι οποίοι ξεκινούν με την εισαγωγή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων στην ασφάλιση και την τοπική αυτοδιεύθυνση, για να καταλήξουν τελικά στην πλήρη αγοραιοποίηση της πρώτης και των παρεχομένων υπηρεσιών της δεύτερης... Διαβάστε περισσότερα...

Γιούνκερ:«Εννοούσα τον Γ. Παπανδρέου»

Ο κ. Γ. Παπανδρέου ήταν τελικά ο πρωθυπουργός που μίλησε για τα προβλήματα της οικονομίας και την «διεφθαρμένη χώρα» στον πρόεδρο του Eurogroup, σύμφωνα με επίσημη απάντηση του κ. Γιούνκερ.
Παρά τους ισχυρισμούς του κ. Γ. Παπακωνσταντίνου ότι δεν αναφερόταν στον κ. Παπανδρέου ο πρόεδρος της Ευρωζώνης, η αλήθεια αποκαλύφθηκε και δεν υπάρχει πλέον χώρος για παρερμηνείες.
«Ο κ. Γιούνκερ δεν αναφερόταν σε συνομιλία του με τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου, αλλά υπενθύμισε (ο κ. Γιούνκερ) ότι ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου δήλωσε δημόσια ότι η Ελλάδα είχε ένα σοβαρό πρόβλημα διαφθοράς, τη στιγμή που είχαμε αρχίσει να αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος της κρίσης των δημόσιων οικονομικών της Ελλάδας, δηλαδή το 2009», δήλωσε ο εκπρόσωπος του κ. Γιούνκερ στο «Ελεύθερο Τύπο».
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι στην ερώτηση που έθεσε η εφημερίδα δεν υπήρχε αναφορά στο όνομα του πρωθυπουργού, σύμφωνα με το δημοσίευμα, απλά τέθηκε το ερώτημα για το αν μίλησε ο κ. Γιούνκερ με Έλληνα πρωθυπουργό και πότε και αν αυτός του είπε πώς κυβερνά μια διεφθαρμένη χώρα.
Εν τω μεταξύ, τον Γ. Παπανδρέου «έδειξε» και προχθεσινό δημοσίευμα των «Irish Times», στο οποίο φιλοξενούνται οι ακριβείς δηλώσεις του κ. Γιούνκερ.
«Τρία ή τέσσερα χρόνια πριν, γνώριζα ότι ένα από τα κύρια ελληνικά χαρακτηριστικά ήταν η διαφθορά. Τώρα, ο Έλληνας πρωθυπουργός λέει:Κυβερνώ μια χώρα διεφθαρμένη».
Πάντως, νωρίτερα τόσο ο κ. Καραμανλής μέσω στενών του συνεργατών, όσο και ο κ. Σημίτης μέσω δήλωσης του είχαν διαψεύσει κατηγορηματικά ότι έχουν κάνει τέτοιες δηλώσεις.
http://www.hbnews.gr Διαβάστε περισσότερα...

Ισόβια για τον Επαμεινώνδα Κορκονέα

Σε ποινή ισόβιας κάθειρξης για τη δολοφονία του δεκαπεντάχρονου μαθητή, Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, και δεκαπέντε μηνών για δύο πλημμελήμματα καταδικάστηκε από το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Άμφισσας ο Επαμεινώνδας Κορκονέα. Σε ποινή δεκαετούς κάθειρξης καταδικάστηκε ο Βασίλης Σαραλιώτης.
Το δικαστήριο είχε μετατρέψει την κατηγορία εις βάρος του Επαμ. Κορκονέα από ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο σε ανθρωποκτονία από πρόθεση με άμεσο δόλο, κατά πλειοψηφία 4 - 3. Αυτό σημαίνει σύμφωνα με την πλειοψηφία του...
δικαστηρίου -τρεις ενόρκους και έναν δικαστή-, ότι ο Κορκονέας πήγε στο σημείο για να σκοτώσει.

Μάλιστα δεν του αναγνωρίστηκε κανένα ελαφρυντικό, γεγονός που σήμαινε ότι η επιβολή της ποινής ήταν μονόδρομος για το δικαστήριο. Η απόφαση ελήφθη με ομοφωνία.

Για το δεύτερο ειδικό φρουρό, το Βασίλη Σαραλιώτη το δικαστήριο, επίσης κατά πλειοψηφία, μετέτρεψε την ποινή από ένοχος για απλή συνέργεια στο αδίκημα του Επαμεινώνδα Κορκονέα, δηλαδή από ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενον δόλο σε ανθρωποκτονία από πρόθεση με άμεσο δόλο, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να καταδικασθεί με βαρύτερη ποινή από αυτή που θα του επιβαλλόταν αν κρινόταν ένοχος για απλή ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο.

Η υπεράσπιση του Βασίλη Σαραλιώτη, ζήτησε από το δικαστήριο να του αναγνωριστούν δύο ελαφρυντικά, του πρότερου έντιμου βίου και της μετέπειτα καλής συμπεριφοράς. Ωστόσο ο εισαγγελέας της έδρας Χαράλαμπος Λακαφώσης εισηγήθηκε να μην αναγνωριστεί κανένα από τα δύο ελαφρυντικά, άποψη την οποία υιοθέτησε τελικά το δικαστήριο.

Σημειώνεται ότι νωρίτερα ένας από τους ενόρκους αναφερόμενος στην περίπτωση του Βασίλη Σαραλιώτη, είχε την άποψη ότι θα έπρεπε να κηρυχθεί αθώος λόγω αμφιβολιών.

Τελικά, καταδικάστηκε κατά πλειοψηφία σε ποινή κάθειρξης δέκα ετών. Δύο ένορκοι και ένας δικαστής είχαν την άποψη ότι έπρεπε να του επιβληθεί ποινή δώδεκα ετών.

Ο Βασ. Σαραλιώτης κατέθεσε αίτημα αναστολής εκτέλεσης της ποινής.

Σημειώνεται ότι ο εισαγγελέας της Έδρας είχε προτείνει για τον Επ. Κορκονέα ισόβια κάθειρξη για την ανθρωποκτονία και επιπλέον έξι χρόνια για δύο πλημμελήμματα που αντιμετωπίζει. Για το Βασ. Σαραλιώτη πρότεινε ποινή κάθειρξης δεκατριών χρονών.
www.enet.gr

Διαβάστε περισσότερα...

«Έκπληκτος» ο Τρισέ από τις δηλώσεις Γιούνκερ για την ελληνική κρίση

«Οι Ευρωπαίοι ήξεραν από πριν για την ελληνική κρίση»
«Έκπληκτος» δηλώνει ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), Ζαν Κλοντ Τρισέ, από τις δηλώσεις Γιούνκερ ότι η οικονομική κρίση στην Ελλάδα ήταν γνωστή στην Ευρώπη πολύ πριν ξεσπάσει.
Συγκεκριμένα, ο επικεφαλής του Eurogroup, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, δήλωσε ότι οι Ευρωπαίοι -μεταξύ τους και ο κ. Τρισέ- γνώριζαν από το Φθινόπωρο του 2008 ότι η Ελλάδα θα αντιμετώπιζε τεράστιο δημοσιονομικό πρόβλημα.
«Είμαι πολύ, πολύ έκπληκτος που το ακούω αυτό, αλλά δεν έχω σχόλιο», απάντησε ο κ. Τρισέ σε έλληνα δημοσιογράφο, κατά τη διάρκεια χθεσινής συνέντευξης Τύπου στο περιθώριο της ετήσιας συνέλευσης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ουάσινγκτον.

Την Παρασκευή, ο επικεφαλής του Eurogroup είχε δηλώσει ότι η ελληνική κρίση θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, αν είχαν ληφθεί μέτρα πριν από δυο ή τρεις δεκαετίες.
«Ωστόσο ήταν φανερό ότι κάποια μέρα η Ελλάδα θα έπρεπε να αντιμετωπίσει αυτό το είδος του προβλήματος και ήξερα ότι το πρόβλημα αυτό θα προέκυπτε, διότι συζητούσαμε, οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, ο πρόεδρος Ζαν Κλοντ Τρισέ στην ΕΚΤ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και εγώ ο ίδιος, για τις προοπτικές, γι' αυτό που δεν ήταν τότε γνωστό, όπως αυτό που αποκαλούμε ελληνική κρίση», ανέφερε χαρακτηριστικά, προσθέτοντας:
«Ήξερα ακόμα ότι η Γαλλία και η Γερμανία κέρδιζαν τεράστια ποσά από τις εξαγωγές τους (...) προς την Ελλάδα».
Σύμφωνα με το Mega, ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ ανέφερε, επίσης, ότι είχε θέσει το ζήτημα σε Έλληνα πρωθυπουργό, ενώ αρνήθηκε να αποκαλύψει ποιος ήταν αυτός.
Συγκεκριμένα, o κ. Γιούνκερ δήλωσε ότι ανέφερε σε Έλληνα πρωθυπουργό το γεγονός ότι η οικονομία θα αντιμετωπίσει πολύ σοβαρό πρόβλημα, αλλά έλαβε την απάντηση «κυβερνώ μία διεφθαρμένη χώρα».
Καταλήγοντας, ανέφερε πως δεν θα μπορούσε να πει δημόσια αυτό που γνώριζε.
«Αντίθετος σε κάθε είδους νομισματικό πόλεμο»

Ο πρόεδρος της ΕΚΤ τόνισε επίσης χθες πως είναι «πολύ, πολύ αντίθετος» σε κάθε είδους «νομισματικό πόλεμο», αρνούμενος πως ο όρος αυτός χαρακτηρίζει τη σημερινή κατάσταση.
«Είμαστε πολύ, πολύ αντίθετοι σε κάθε είδους νομισματικό πόλεμο», δήλωσε.

«Δεν θα έλεγα ότι η σημερινή κατάσταση αντικατοπτρίζεται σ' αυτές τις λέξεις», πρόσθεσε ο κ. Τρισέ, ο οποίος εξέφρασε την πλήρη εμπιστοσύνη του στην ικανότητα της διεθνούς κοινότητας να βρει τα μέσα για να συνεχίσει να συνεργάζεται.
Ερωτηθείς για την αδυναμία του δολαρίου, εξέφρασε την εμπιστοσύνη του προς τις ΗΠΑ. «Οι αμερικανικές αρχές, καθ' όσον γνωρίζω, είναι υπέρ ενός ισχυρού δολαρίου (...) Δεν θα κάνω σχόλια για το τι μπορεί να κάνει ή να μην κάνει η Fed». ΤΑ ΝΕΑ
Διαβάστε περισσότερα...

Σοκ προκάλεσαν οι δηλώσεις του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ στην Ουάσινγκτον

Ο πρόεδρος του Eurogroup παραδέχθηκε ότι οι Ευρωπαίοι γνώριζαν πως κάποια μέρα η Ελλάδα θα αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα με τα ελλείμματα και το χρέος, προσθέτοντας μάλιστα πως όταν κάποια στιγμή συζήτησε την ανάγκη εξεύρεση λύσης με Έλληνα πρωθυπουργό -τον οποίο δεν κατονόμασε- εκείνος του απάντησε: "Κυβερνώ μια διεφθαρμένη χώρα".

Αναφερόμενος στην οικονομική κρίση η οποία έπληξε την Ελλάδα στις αρχές του έτους, ο επικεφαλής του Eurogroup είπε ότι αυτή θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, όχι όμως τώρα αλλά πριν από δύο ή τρεις δεκαετίες, προσθέτοντας ότι δεν μίλησε δημόσια επειδή γνώριζε ότι Γάλλοι και Γερμανοί κέρδιζαν πολλά από τις εξαγωγές προς την Ελλάδα.

"Ήξερα ότι το πρόβλημα αυτό θα έφθανε -ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Γιούνκερ- διότι συζητούσαμε οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, ο πρόεδρος Ζαν Κλοντ Τρισέ στην ΕΚΤ, η Κομισιόν και εγώ ο ίδιος, για τις προοπτικές γι' αυτό που δεν ήταν τότε γνωστό, όπως αυτό που αποκαλούμε ελληνική κρίση. Ήξερα, ήξερα ακόμα ότι η Γαλλία και η Γερμανία κέρδιζαν τεράστια ποσά από τις εξαγωγές τους προς την Ελλάδα. Αλλά εγώ δεν θα μπορούσα να πω δημόσια αυτό που γνώριζα".

Οι δηλώσεις Γιούνκερ προκάλεσαν κόντρα μεταξύ μεγάρου Μαξίμου και Ρηγίλλης, με τον Αντώνη Σαμαρά να δηλώνει ότι δικαιώνεται η άποψή του πως τα κακώς κείμενά της ελληνικής οικονομίας άρχισαν στην δεκαετία του '80. ...

"Αν θέλουμε λοιπόν και κατά τον κ. Γιούνκερ -είπε ο πρόεδρος της ΝΔ- να μάθουμε ποιος ευθύνεται για το χρέος το πρόβλημα το δημοσιονομικό της χώρας θα πρέπει να πάμε στις δεκαετίες πίσω το 1980. Μα αυτό φωνάζουμε και μεις τόσο καιρό. Ας αναλάβει λοιπόν το ΠΑΣΟΚ τις ευθύνες του".

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιώργος Πεταλωτής απάντησε άμεσα στον κ. Σαμαρά: "Ο κ. Σαμαράς ας αφήσει επιτέλους τις υπεκφυγές και τις προσπάθειες συμψηφισμών και ας αποδείξει ότι αντιλαμβάνεται έστω και τώρα τις συνέπειες της καταστροφικής πολιτικής της κυβέρνησης της ΝΔ της οποίας υπήρξε επίλεκτο μέλος. Προφανώς ακόμη δεν αντιλαμβάνεται ότι υποκατάσταση πολιτικού λόγου, οράματος, σχεδίου και πρότασης με τη θολότητα που επιχειρεί ουδόλως αποφέρει".

Για "λεηλασία της χώρας" έκανε λόγο το ΚΚΕ σε ανακοίνωσή του, σχολιάζοντας τις δηλώσεις Γιούνκερ: "Οι επικεφαλής της ΕΕ και του ΔΝΤ λένε μισή αλήθεια και μεγάλα ψέματα. Κρύβουν ότι η πολιτική ΠΑΣΟΚ - ΝΔ που οδήγησε σε λεηλασία της χώρας από το μεγάλο κεφάλαιο είχε τη στήριξη και την καθοδήγηση της ΕΕ και ότι η κρίση έπληξε όλες τις χώρες της ΕΕ".

"Η αλήθεια είναι ότι ο υπερδανεισμός της χώρας -σχολίασε ο Γιώργος Καρατζαφέρης- ξεκίνησε μετά την δεκαετία του 1990. Πιστεύω λοιπόν, ότι η εξεταστική των Πραγμάτων Επιτροπή πρέπει να ξεκινήσει από την περίοδο της προσπάθειάς μας για την είσοδο της χώρας στην ΟΝΕ. Όλα τα άλλα νομίζω ότι είναι περιττά, κινούνται προς λάθος κατεύθυνση".

"Εκείνο που αποδεικνύεται από τις δηλώσεις Γιούνκερ, είναι ότι όλοι γνώριζαν για τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, αλλά ο καθένας για τους δικούς του λόγους το απέκρυπτε" υποστήριξε ο Π. Σκουρλέτης, εκπρόσωπος τύπου του Συνασπισμού.

Την ίδια ώρα, ο Γερμανός πρώην υπουργός Οικονομίας, Πεερ Στάινμπρουκ, το βιβλίο του οποίου προκάλεσε αίσθηση με τις αναφορές του στην ελληνική οικονομία, μιλώντας στην εφημερίδα "Real News" υποστηρίζει ότι κανένας στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν γνώριζε το μέγεθος του ελλείμματος της χώρας μας και φυσικά δεν είχε ενημερώσει σχετικά τον Γιώργο Παπανδρέου.

Αντιδράσεις μετά τη βόμβα Γιούνκερ
"Οι υπουργοί Οικονομίας της ΕΕ -υποστηρίζει ο κ. Στάινμπρουκ- δεν γνώριζαν το μέγεθος των ελληνικών ελλειμμάτων, διαφορετικά θα είχαν συζητηθεί. Επομένως κατά την συνάντησή μου με τον Γιώργο Παπανδρέου στις αρχές του 2009, δεν ήταν ούτε σε μένα, ούτε σε κανέναν από τους συνεργάτες μου, γνωστή η πραγματική εξέλιξη των ελληνικών ελλειμμάτων".

Εύσημα στις προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης απένειμε από την Ουάσιγκτον όπου βρίσκεται ο Ντομινίκ Στρος Καν, προσθέτοντας ότι οι Έλληνες πληρώνουν τα λάθη των κυβερνήσεών τους.

"Η Ελλάδα σώθηκε λίγο πριν από την κατάρρευση -σημείωσε ο επικεφαλής του ΔΝΤ- οι απλοί άνθρωποι πληρώνουν σήμερα τα λάθη τα οποία διέπραξαν πολλές κυβερνήσεις επί δεκαετίες".
mega TV
Διαβάστε περισσότερα...

«Τρόικα» με δικαίωμα κατάσχεσης στο Δημόσιο

Ειδικά προνόμια που καθιστούν απαγορευτική κάθε σκέψη της ελληνικής κυβέρνησης για στάση πληρωμών και επιβολή νέων όρων εξυπηρέτησης του χρέους παρέχει στην «τρόικα» η δανειακή σύμβαση που υπέγραψε με το Ελληνικό Δημόσιο: η αλληλεγγύη του ΔΝΤ και των κρατών της Ευρωζώνης στην Ελλάδα, με τη χορήγηση του δανείου των 110 δις. ευρώ, εκδηλώνεται υπό τον όρο, ότι θα έχουν το δικαίωμα κατάσχεσης δημόσιας περιουσίας σε κάθε περίπτωση αθέτησης πληρωμών από την Ελλάδα.

Ουσιαστικά, το Δημόσιο παίρνει ένα δάνειο, το οποίο θα δεσμεύει το ελληνικό κράτος όπως περίπου δεσμεύεται ένας ιδιώτης, όταν λαμβάνει δάνειο από μια τράπεζα: αν δεν εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις του, η τράπεζα έχει το δικαίωμα να ζητήσει την κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων, για να εξοφληθεί το χρέος. Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση του διεθνούς δανείου των 110 δις. ευρώ, αλλά με έναν ακόμη χειρότερο όρο: η διαδικασία κατασχέσεων δημόσιας περιουσίας μπορεί να ενεργοποιηθεί ακόμη και αν η Ελλάδα φανεί ασυνεπής στις πληρωμές της σε ιδιώτες πιστωτές και όχι προς τα κράτη μέλη της Ευρωζώνης και ΔΝΤ.



Με τον τρόπο αυτό, το διεθνές σύστημα «έδεσε» την Ελλάδα, ώστε να μην έχει τη δυνατότητα να ακολουθήσει το δρόμο της Ρωσίας ή της Αργεντινής, λέγοντας πολύ απλά «δεν πληρώνω» και επιδιώκοντας να εκβιάσει μια ευνοϊκότερη συμφωνία εξυπηρέτησης του χρέους. Μετά την υπογραφή της δανειακής σύμβασης με την «τρόικα», κάθε τέτοια προσπάθεια θα οδηγεί σε διαδικασίες κατάσχεσης κρατικών ακινήτων, μετοχών, ή άλλων περιουσιακών στοιχείων και δικαιωμάτων.
Ο όρος που «δαγκώνει» κρύβεται στο άρθρο 14, με τον τίτλο «Εφαρμοστέο δίκαιο και δικαιοδοσία». Εκεί ορίζεται, ότι:
1. Η παρούσα Σύμβαση καθώς και κάθε εξωσυμβατική υποχρέωση που τυχόν προκύψει από την παρούσα ή σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, διέπεται και ερμηνεύεται σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο.
2. Οι συμβαλλόμενοι αναλαμβάνουν την υποχρέωση να υποβάλουν οποιαδήποτε διένεξη προκύψει σχετικά με τη νομιμότητα, την ισχύ, την ερμηνεία ή την εκτέλεση της παρούσας Σύμβασης στην αποκλειστική δικαιοδοσία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
3. Οι αποφάσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι πλήρως δεσμευτικές και εκτελεστές από τα συμβαλλόμενα μέρη.
4. Οι Δανειστές μπορεί να εκτελέσουν ή να επιδιώξουν να εκτελέσουν οποιαδήποτε απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως ορίζεται στην παρούσα ή άλλα δικαιώματα κατά του Δανειολήπτη στα δικαστήρια της χώρας του Δανειολήπτη.
5. Με την παρούσα ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή, και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος.
Ουσιαστικά, δηλαδή, αν το Δημόσιο αθετήσει υποχρεώσεις του έναντι των πιστωτών, αυτοί θα μπορούν να εκδώσουν, με βάση το αγγλικό δίκαιο, μια διεθνή «διαταγή πληρωμής», προσφεύγοντας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Στη συνέχεια, με την απόφαση αυτή θα μπορούν να επιβάλλουν στα ελληνικά δικαστήρια την κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου, από δημόσια ακίνητη περιουσία, μέχρι μετοχές σε εταιρείες ή άλλα δικαιώματα! Το Δημόσιο, με τη σύμβαση δανειοδότησης έχει αμετάκλητα παραιτηθεί όλων των δικαιωμάτων του να εμποδίσει αυτές τις διαδικασίες, με τις οποίες η χώρα θα «βγει στο σφυρί» για την ικανοποίηση των πιστωτών της… Διαβάστε περισσότερα...

Θα ξεπουλήσουν και τα βράχια...

Του Δημήτρη Καζάκη
οικονομολόγου - αναλυτή
Από το "Ποντίκι"
Το μεγαλύτερο μέρος του Τύπου, ηλεκτρονικού και μη, συζητά το αν θα επιβληθεί νέο μνημόνιο ή όχι. Ο λόγος που όλοι έχουν επικεντρωθεί στο μνημόνιο είναι γιατί δεν θέλουν να συζητήσουν τις εξελίξεις που συμβαίνουν σε επίπεδο ευρωζώνης και Ευρωπαϊκής Ένωσης αυτές τις ημέρες. Ο κόσμος δεν πρέπει να ξέρει σε τι βάζει την υπογραφή της η κυβέρνηση. Σε τι καθεστώς καταδικάζουν την Ελλάδα και τον λαό της ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις δικές του προσωπικές φιλοδοξίες και τα κοράκια της πολιτικής και της οικονομίας που έχει μαζέψει γύρω του.
Άλλωστε τι είπε στην εκλεκτή ομήγυρη από κερδοσκόπους επενδυτές, τραπεζίτες, γραφειοκράτες και ό,τι άλλο διαθέτει ο υπόκοσμος της...
διεθνούς αγοράς στο New York Economist Club (22.9): «Εν ολίγοις μετατρέψαμε την κρίση σε ευκαιρία, προκειμένου να προωθήσουμε τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις, που οι προηγούμενες κυβερνήσεις ανέβαλλαν επί σειρά ετών, φοβούμενες το ενδεχόμενο πολιτικό κόστος».Τι σημαίνει αυτό; Ότι για τον πρωθυπουργό και το κόμμα του η κρίση της χώρας δεν ήταν παρά μια ευκαιρία να ξεγελάσει τον κόσμο και να επιβάλει πολιτικές που καθυστερούσαν λόγω κοινωνικής αντίδρασης.
Με άλλα λόγια, ο κ. πρωθυπουργός επαναλαμβάνει ακόμη μια φορά ότι δεν του καίγεται καρφί για την κρίση της χώρας, απλώς είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για να κάνει αυτά που δεν μπόρεσε να κάνει ο κ. Καραμανλής, παλιότερα ο κ. Σημίτης και ακόμη παλιότερα ο κ. Μητσοτάκης λόγω της κοινωνικής και πολιτικής απαξίωσης των κυβερνήσεών τους.
Να συνεχίσει δηλαδή την ίδια καταστροφική πορεία έως ότου ξεπουληθεί μέχρι κι ο τελευταίος βράχος αυτού του έρημου τόπου στους αετονύχηδες από το Κατάρ, το Άμπου Ντάμπι, τα Αραβικά Εμιράτα και όπου αλλού βρεθούν βρόμικες και ύποπτες διασυνδέσεις με διεθνή επενδυτικά κεφάλαια. Έως ότου μετατραπεί η χώρα, ή ό,τι θα έχει μείνει από τη χώρα, σε απόπατο της διεθνούς αγοράς.
Άλλωστε ο κ. Παπανδρέου είναι περαστικός από αυτήν τη χώρα. Του ανατέθηκε να φέρει εις πέρας μια συγκεκριμένη αποστολή και ήδη προετοιμάζει την έξοδό του. Αυτός είναι κι ο βασικός λόγος της πολυήμερης περιοδείας του στις ΗΠΑ. Να ενισχύσει το δικό του προσωπικό προφίλ ως διεθνούς προσωπικότητας που διεκδικεί θέση στο σύστημα της «παγκόσμιας διακυβέρνησης», που υποστηρίζει τόσο σθεναρά. Με έξοδα του Έλληνα φορολογούμενου ο κ. Παπανδρέου και η κουστωδία του εξάντλησαν κάθε περιθώριο λομπισμού για να πείσουν τα κέντρα αποφάσεων στις ΗΠΑ ότι είναι ικανός και διαθέσιμος για μια κορυφαία θέση στον ΟΗΕ, την Παγκόσμια Τράπεζα, τον ΟΟΣΑ ή την Ε.Ε.
Οι διεθνείς διπλωματικοί κύκλοι έχουν να λένε για τον ξετσίπωτο τρόπο που ο κύκλος του κ. Παπανδρέου, αλλά και ο ίδιος, προσπάθησε να πείσει ότι είναι η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν οι ΗΠΑ για τη θέση του γ.γ. του ΟΗΕ ή για κάποια άλλη αντίστοιχη. Στις συναντήσεις που είχαν με επιτελικά στελέχη της κυβέρνησης, αλλά και κέντρων που παίζουν ρόλο στη διαμόρφωση της διεθνούς πολιτικής των ΗΠΑ, εκθείαζαν την «εξαίρετη δουλειά» του κ. Παπανδρέου στην Ελλάδα, αλλά και στη Σοσιαλιστική Διεθνή, που με την προεδρία του πέρασε στον απόλυτο έλεγχο της αμερικανικής πολιτικής.
«Business friendly»
Στο περιθώριο αυτής της δραστηριότητάς του ο κ. Παπανδρέου λειτούργησε ως μεσίτης και πλασιέ της χώρας που είναι πρωθυπουργός. «Η αξία της Ελλάδας δεν έχει προσμετρηθεί δεόντως, αλλά έχει υποτιμηθεί. Για τον λόγο αυτόν θεωρώ ότι η επένδυση στην Ελλάδα αποτελεί μεγάλη ευκαιρία» είπε σε συνέντευξή του στον πρόεδρο του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης (21.9).
Με άλλα λόγια, κάλεσε τους διεθνείς επενδυτές να επωφεληθούν από την πολιτική υποτίμησης που ακολουθούν η τρόικα και ο ίδιος. Φτηνά μεροκάματα, φτηνές δουλειές, φτηνά έργα, φτηνή δημόσια περιουσία, φτηνά τα πάντα, πάρε κόσμε! Αυτό ήταν το μήνυμα του πρωθυπουργού. Και γιατί επέλεξε να το εκπέμψει από το βήμα του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης;
Για τρεις βασικούς λόγους:
Πρώτον: Για να δείξει ότι τόσο από την τωρινή του θέση όσο και αύριο, από την όποια θέση του αναθέσουν στο σύστημα της «παγκόσμιας διακυβέρνησης», είναι και θα παραμείνει business friendly, όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ένας από τους ακολούθους του σε στελέχη των αμερικανικών τραπεζών. Δηλαδή φιλικός με τις επιχειρήσεις. Γι’ αυτό και έχουν κάθε λόγο να τον στηρίξουν και να τον προωθήσουν.
Δεύτερον: Επειδή απευθύνεται όχι σε σοβαρούς επενδυτές της διεθνούς αγοράς που σκέφτονται μακροπρόθεσμες επενδύσεις στην παραγωγή, αλλά σε επενδυτές - λαμόγια που έχουν κύριο στόχο το βραχυπρόθεσμο κέρδος μέσα από το χρηματιστήριο. Πρόκειται για επενδυτικά κεφάλαια που δεν επενδύουν με σκοπό την ανάπτυξη μιας αγοράς, αλλά κερδοσκοπούν με ιδιωτικοποιήσεις περιουσιακών στοιχείων κρατών, με έτοιμες στημένες επιχειρήσεις, με ακίνητα και γη.
Στόχος τους είναι να προσθέσουν πολύ γρήγορα στη χρηματιστική αξία της όλης επένδυσης έτσι ώστε να μπορέσουν να κερδίσουν από τη μεταπώλησή της αφήνοντας πίσω ερείπια. Τέτοιο επενδυτικό κεφάλαιο είναι και του Κατάρ, το οποίο, εκτός όλων των άλλων, αποτελεί καταφύγιο και για το διεθνές πολιτικό χρήμα. Όπως άλλωστε και τα άλλα αραβικά επενδυτικά κεφάλαια. Γι’ αυτό και οι δικοί μας πολιτικοί, ιδίως της σημερινής κυβέρνησης, έλκονται τόσο πολύ από τη χερσόνησο της Αραβίας.
Τρίτον: Για να πείσει τις μεγάλες αμερικανικές τράπεζες, ειδικά τις επενδυτικές, όπως την Goldman Sachs, τη Morgan Stanley κ.ά., ότι παραμένουν κυρίαρχες στη διαμεσολάβηση του ελληνικού δημόσιου χρέους και της επαπειλούμενης αναδιάρθρωσής του σύμφωνα με τις απαιτήσεις των πιο κερδοσκοπικών κεφαλαίων διεθνώς. Κεφάλαια που συνιστούν μερικούς από τους βασικούς και πιο προσοδοφόρους πελάτες αυτών των αμερικανικών επενδυτικών τραπεζών.
Οικονομική διακυβέρνηση
Πριν μεταβεί ο κ. Παπανδρέου στις ΗΠΑ για να «κυνηγήσει το όνειρό του», πέρασε από τις Βρυξέλλες για να παρακολουθήσει την άτυπη συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (16.9) προκειμένου να δώσει λευκή επιταγή στην Κομισιόν και στην ΕΚΤ για να μετατρέψουν την ευρωζώνη, αλλά και ευρύτερα την Ε.Ε., σε γκέτο, σε γερμανογαλλικό Νταχάου, έτσι ώστε να αποφευχθεί η κατάρρευση του ευρώ. Να οικοδομηθεί δηλαδή αυτό που χαριτωμένα ονομάζεται «ευρωπαϊκή οικονομική διακυβέρνηση».
Ποιο είναι το βασικό νόημα αυτής της «ευρωπαϊκής διακυβέρνησης»; Μας το ξεκαθάρισε ο Μπαρόζο: «Μέχρι τώρα, η αγορά μας ήταν αλληλεξαρτώμενη, αλλά η επίβλεψη ήταν καθαρά εθνική. Από το 2011 και μετά η Ευρώπη θα είναι η πρώτη περιοχή στον κόσμο που θα έχει εγκαταστήσει έναν εκπληκτικό μηχανισμό εποπτείας σύμφωνο με τις προκλήσεις του μέλλοντος» (23.9, Council on Foreign Relations).
Τι προβλέπει αυτός ο «εκπληκτικός μηχανισμός εποπτείας»; Καταργεί το δικαίωμα της αυτοτελούς σύνταξης του προϋπολογισμού σε κάθε κράτος - μέλος. Για να συνταχθεί ο προϋπολογισμός μιας κυβέρνησης και να προωθηθεί στο εθνικό Κοινοβούλιο, θα πρέπει πρώτα να περάσει ένα εξάμηνο συνεννοήσεων και προσαρμογών στις υποδείξεις και εντολές των οργάνων της Ένωσης.
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Σημαίνει ότι για το τι μισθό ή σύνταξη θα πάρει ο Έλληνας πολίτης, τι έργα είναι σκόπιμο να γίνουν στην ελληνική περιφέρεια, τι δαπάνες πρέπει να καλύψουν τις κοινωνικές ανάγκες Υγείας, Παιδείας, τι φόροι και ποιους θα βαρύνουν κ.ο.κ., θα αποφασίζουν κάποιοι γραφειοκράτες στις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη με την πολύ γνωστή κοινωνική ευαισθησία που τους διακρίνει.
Τι θα γίνει όμως αν ένα κράτος δεν συμμορφωθεί με τις άνωθεν εντολές; Τι θα γίνει αν ένα εθνικό Κοινοβούλιο απορρίψει τον εγκεκριμένο άνωθεν προϋπολογισμό και απαιτήσει νέο προϋπολογισμό με βάση τις εθνικές ανάγκες; Τότε αρχίζουν οι κυρώσεις. Στις 23.9 ο αρμόδιος επίτροπος Όλι Ρεν παρουσίασε τις τελευταίες προτάσεις του για τις κυρώσεις, που περιλαμβάνουν ένα πρόστιμο ίσο με το 0,2% του ΑΕΠ, με τη μορφή της άμεσης καταβολής, που υποτίθεται ότι θα επιστραφεί άμα το κράτος συμμορφωθεί.
Μόνο η άρνηση ενός κράτους – κυβέρνησης ή εθνικού Κοινοβουλίου, τους είναι αδιάφορο – να υπακούσει στις υποδείξεις των οργάνων της Ένωσης μπορεί να επισύρει πρόστιμο ίσο με το 0,1% του ΑΕΠ, που πρέπει να καταβληθεί αμέσως.
Φυσικά οι κυρώσεις δεν σταματούν στα πρόστιμα. Θα υπάρχει και μια σειρά θεσμικών κυρώσεων, που αφορούν τη θέση του κράτους στην Ένωση, τις χρηματοδοτήσεις προς αυτό κ.λπ., οι οποίες συζητιούνται και αποφασίζονται πίσω από κλειστές πόρτες. Όλες οι κυρώσεις αυτές, πρόστιμα και θεσμικού χαρακτήρα, θα είναι αυτόματες, δηλαδή χωρίς προηγούμενη διαβούλευση με τους ενδιαφερόμενους («Financial Times Deutschland», 24.9).
Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πρακτικά ότι καταργείται κάθε έννοια εσωτερικής έννομης τάξης για το κράτος - μέλος της Ένωσης. Οι λαοί τίθενται επισήμως υπό κηδεμονία από μια υπερκρατική, υπερεθνική εξουσία, που δεν έχει καμιά βάση νομιμοποίησης, αλλά και δεν λογοδοτεί πουθενά και σε κανέναν.
Ο... Ευρωπαίος Γκέμπελς
Από 1.1.2011, όταν επισήμως αναμένεται να ισχύσει το νέο καθεστώς, είτε εκλέγονται κυβερνήσεις και Κοινοβούλια είτε διορίζονται απευθείας από τα όργανα της Ένωσης, θα είναι το ίδιο και το αυτό. Δεν θα έχει καμιά διαφορά επί της ουσίας. Κι αν νομίζατε ότι ήταν πολύ δύσκολο μέχρι σήμερα να στείλετε με την ψήφο σας ή με την αντίδρασή σας κάποιο μήνυμα στην εξουσία, τώρα γίνεται αδύνατο.
Κι όλα αυτά προς τι; Μα για να προστατευθούν το ευρώ και οι τράπεζες. Από 1.1.2011 και στο διηνεκές, όποια χώρα τολμήσει να παραβεί τις άνωθεν υποδείξεις ή βρεθεί με υπερβολικό έλλειμμα στον κρατικό προϋπολογισμό, στο ισοζύγιο των τρεχουσών συναλλαγών, στο ύψος του δημόσιου χρέους, κ.λπ., θα αντιμετωπίζει ένα μπαράζ εξοντωτικών κυρώσεων προκειμένου, υποτίθεται, να ξαναμπεί στον ίσιο δρόμο.
Η όλη φιλοσοφία αυτής της «οικονομικής διακυβέρνησης» μας γυρίζει άμεσα και πρακτικά πίσω στον μεσαίωνα. Όχι μόνο οι κρίσεις αποδίδονται ως αμαρτήματα, ως παραστρατήματα από τον ίσιο δρόμο, από την ορθή πίστη, σύμφωνα με τον φονταμενταλισμό των κυρίαρχων κύκλων της Ένωσης – κατά το πρότυπο του καθολικισμού και του παπισμού στον μεσαίωνα –, αλλά ποινικοποιούνται επιλογές και πράξεις ολόκληρων κρατών και λαών, χωρίς καν το δικαίωμα της προσφυγής.
Η εξέλιξη αυτή είναι τόσο απόκοσμη και τρομακτική ώστε σπρώχνει τον παλιό οικονομικό φιλελευθερισμό σε μια νέου τύπου ολοκληρωτική λογική, που παλιά χαρακτήριζε μόνο τον φασισμό.
Η λογική που θέλει να διορθώσει τις ατέλειες ή τα λάθη της αγοράς με κανόνες και κυρώσεις, αποτελεί μια ιδιότυπη νέα εκδοχή του παλιού οικονομικού δόγματος του χιτλερισμού για την «ένωση της Ευρώπης». Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Γκέμπελς το 1940 είχε πει ότι μια Ευρώπη μπορεί να ενωθεί μόνο όταν η κυρίαρχη δύναμη θα καθορίζει τη στρατιωτική, οικονομική, νομισματική και εξωτερική πολιτική:
«Σ’ αυτούς τους τέσσερις τομείς η κυρίαρχη δύναμη πρέπει να φέρει το βάρος της κύριας ευθύνης για ολόκληρη την Ευρώπη. Τα μικρότερα κράτη πρέπει να τεθούν υπό την κηδεμονία των ηγετικών δυνάμεων, ειδικότερα σ’ αυτές τις τέσσερεις σφαίρες της πολιτικής ζωής, τόσο για το καλό το δικό τους, όσο και για το καλό της Ευρώπης ως σύνολο» («World Survey», November, 1941, σελ. 18-19).
Σήμερα συμβαίνει αυτό ακριβώς που απέτυχε να επιβάλει η χιτλερική Γερμανία. Με μια μόνο διαφορά. Αυτήν τη φορά επιχειρείται να οικοδομηθεί στο επίπεδο ολόκληρης της Ευρώπης, όχι με τις ορδές της Βέρμαχτ και των Ες-Ες, αλλά με την επέλαση των γραφειοκρατών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της ΕΚΤ. Οι μεγάλες τράπεζες και οι αγορές είναι σήμερα η «κυρίαρχη δύναμη», για την οποία μιλούσε παλιά ο Γκέμπελς.
Μνημόνιο επ’ άπειρον
Αν ισχύσει αυτό το καθεστώς από 1.1.2011, τότε τι ανάγκη έχει η τρόικα το μνημόνιο για την Ελλάδα; Τι θα εμποδίσει την επιβολή της πολιτικής του μνημονίου εσαεί, για πάντα, στο διηνεκές, δίχως καμία επίσημη λήξη, από τη στιγμή που η χώρα θα υποταχθεί στο νέο καθεστώς επιτήρησης και κηδεμονίας;
Τίποτε απολύτως. Γι’ αυτό και το έχουμε ξαναπεί: μην εκπλαγείτε αν δείτε τον κ. Παπανδρέου, την κυβέρνησή του, αλλά και την τρόικα να αποκηρύσσουν το μνημόνιο. Άλλωστε η ίδια η ύπαρξη του μνημονίου ήταν εξαρχής ένα προσωρινό, μεταβατικό μέτρο, μέχρις ότου η Ε.Ε. και τα όργανά της βρουν τον τρόπο και τον μηχανισμό για τη μόνιμη διαχείριση τέτοιων κρίσεων. Ο μηχανισμός αυτός ήδη τίθεται σε κίνηση και είναι πολύ πιθανό σύντομα να κάνει την επιβολή του μνημονίου περιττή.
Αυτό θα τους απαλλάξει κι από ένα σοβαρό βάσανο. Το μνημόνιο ήταν και παραμένει μια εντελώς αυθαίρετη κατάργηση της εσωτερικής έννομης τάξης της χώρας, όπως αυτή προκύπτει από το Σύνταγμά της και τους νόμους της. Αυτό δίνει τη δυνατότητα να προσβληθεί η νομιμότητά του σε όλα τα επίπεδα. Όμως η μετάβαση στο νέο καθεστώς εποπτείας, ελέγχου και κηδεμονίας που προωθείται, ανάγει το όλο ζήτημα στη σχέση της χώρας μας με την ευρωζώνη και την Ε.Ε., υπέρ της οποίας συνταγματικά έχουμε εκχωρήσει εθνική κυριαρχία. Κι έτσι μια αυθαίρετη, αντισυνταγματική και παράνομη συμφωνία μνημονίου μετατρέπεται σε υποχρεωτικό καθεστώς για τη χώρα μέσα από την ευρωζώνη και την Ε.Ε.
Γι’ αυτό και οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών και της Φρανκφούρτης επιμένουν να επεκτείνουν το καθεστώς αυτό και έξω από τα όρια της ευρωζώνης. Να αγκαλιάσει δηλαδή το σύνολο των χωρών της Ε.Ε. Γιατί; Μα για να μπορούν με ελεγχόμενο τρόπο να πτωχεύουν μια χώρα, να τη θέτουν υπό αυστηρή επιτήρηση και κηδεμονία εκτός ευρώ, αλλά εντός Ε.Ε., και με τη βοήθεια του ΔΝΤ να την υποτιμούν σε τέτοιο βαθμό ώστε να δημιουργηθεί μια νέα ισορροπία με το κοινό νόμισμα για να μπορεί να επανέλθει στην ευρωζώνη.
Αυτόν τον μηχανισμό αναλύει ο Ζαν Πισανί-Φερί, πρώην σύμβουλος του Μιτεράν και επικεφαλής ενός από τα πιο κοντινά στην Κομισιόν ιδρύματα, το Bruegel, τον οποίο ονομάζει «ευρωπαϊκό μηχανισμό αναδιάρθρωσης χρέους» (Esharp, July-August, 2010), πράγμα που επιβεβαιώνει και η «Wall Street Journal» (24.9) σε ένα εκτενές ρεπορτάζ για το παρασκήνιο της δημιουργίας των «μηχανισμών στήριξης» στην ευρωζώνη.
Με τη σειρά του ο πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ και σύμβουλος του προέδρου των ΗΠΑ Σάιμον Τζόνσον προτείνει αναδιάρθρωση του χρέους με ευρωομόλογα τύπου Brady (Project Syndicate, 15.9). Σαν εκείνα δηλαδή που χρησιμοποιήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ’90 για να αναδιαρθρώσουν το χρέος της Λατινικής Αμερικής και οδήγησαν ύστερα από μια κόλαση ολόκληρης δεκαετίας στις χρεοκοπίες της Αργεντινής και άλλων κρατών της περιοχής.

Διαβάστε περισσότερα...

O κύριος αντιπρόεδρος

Από την στήλη του Στάθη, στην "Ελευθεροτυπία" της 29/09/2010
Εχει δίκιο ο κ. Πάγκαλος όταν λέει ότι «όλοι τα φάγαμε τα λεφτά», κατ' αρχήν εις ό,τι αφορά τον εαυτόν του
κι ύστερα, κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια, δεν του στέκεται δύσκολο να φθάσει στη «συλλογική ευθύνη» τού «όλοι».

Δεν είναι φρικτό ούτε φασιστικό, είναι άλλωστε γνωστόν ότι, ο κ. Πάγκαλος συχνά δεν ξέρει τι λέει, όπως τότε που αποκάλεσε τους Γερμανούς συλλήβδην «γίγαντες με μυαλό νάνου» (έτσι χαρακτήριζαν τους ναζί) -για να αναγκασθεί στη συνέχεια κατά διαταγήν του Ανδρέα να ζητήσει συγγνώμη- γονατιστός, δεν δυσκολεύθηκε.

Για τίποτα ουδέποτε δυσκολεύθηκε ο κ. Πάγκαλος.

Ούτε όταν βδελυσσόταν (με δημόσιες δηλώσεις του) τον σημερινό του πρωθυπουργό.
Δεν θα ήταν λοιπόν σημαντικό να μέμφεται για φαυλότητα τους Ελληνες (συλλήβδην) ο κ. Πάγκαλος, αν ο ίδιος δεν αποτελούσε το σήμα κατατεθέν για το ήθος που διατρέχει το κόμμα του (εφ' όσον σε εκατό περιπτώσεις ιταμότητας δεν τον έχει αποκηρύξει), αν ο ίδιος δεν ήταν το έμβλημα του ξεπεσμού της δημοκρατίας -να φτύνει αβασάνιστα και για την πλάκα του ο εκλεγόμενος τους εκλέγοντες.
*****
Αλλά για αυτήν τη φαυλότητα που κατηγορεί τους Ελληνες ο κ. Πάγκαλος, μπορεί να 'χει άδικο όταν αναφέρεται σε αυτούς με προσβλητικές φασιστικές γενικεύσεις (όλοι), πλην όμως
έχει δίκιο (περί αυτήν τη φαυλότητα) σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις: τη σύζυγό του και την κόρη του!
Στις οποίες, ως φαίνεται, ο κ. Πάγκαλος καταλογίζει την ακόμα χειρότερη από τη «συλλογική ευθύνη», «οικογενειακή ευθύνη» - ο πάτος του φασισμού.
Διότι, απ' όσα είναι ήδη γνωστά, οι δύο κυρίες πίεζαν τον κ. Πάγκαλο (τον τιμητή) να τις διορίσει, κι εκείνος υπέκυψε. Τις διόρισε!
Τι να έκανε; να αντιμετώπιζε τη φαυλότητα αυτών των πιέσεων προς διορισμόν εσαεί;
Διόρισε συνεπώς τις δύο κυρίες μετακλητές υπαλλήλους στο υπουργείο Εξωτερικών, το 1994, όταν υπουργός στο ίδιο υπουργείο ήταν ο ίδιος.
Ουδέν το μεμπτόν, ακόμα κι αν δεν ήταν ηθικό, ήταν νόμιμο. Και αποδοτικό. Διότι για τον μήνα Μάρτιο, φέρ' ειπείν, εκείνης της χρονιάς (του 1994) εκτός απ' τον μισθό τους οι δύο κυρίες έλαβαν για υπερωρίες, με εντολή αυτού του ιδίου (του κ. Πάγκαλου δηλαδή) την πρόσθετη αμοιβή τους
για 40 ώρες απογευματινής εργασίας,
για 30 ώρες νυχτερινής εργασίας
και για 20 ώρες εργασίας κατά τις εξαιρέσιμες (ου μην και αργίες).
Σύνολο 90 ώρες υπερωρίες η κάθε μια κυρία τον μήνα! Δηλαδή περίπου τέσσερις ώρες υπερωρία την ημέρα! Ητοι η κυρία Χριστίνα Χριστοφυλάκη και η κυρία Αριάδνη Παγκάλου δούλευαν 12 ώρες καθημερινώς...!
Είναι αξιοθαύμαστον το ότι επέζησαν...
..............................................
Είναι θλιβερό, ένας πολιτικός να βρίζει τον λαό ότι τον οδήγησε στη φαυλότητα, υποχρεώνοντάς τον να διορίζει τα «δικά μας παιδιά» (τα πράσινα οι μεν, τα γαλάζια οι δε) και θλιβερότερο να 'χει διορίσει ο ίδιος το δικό του πρώτος και καλύτερος -που
λέει ο λόγος, διότι ο κ. Πάγκαλος πρώτος και καλύτερος είναι μόνον στην αμετροέπεια και το παραγοντιλίκι. Ουδέν σπουδαίο έργο αφήνει πίσω του -να λέμε «αυτό το έφτιαξε ο Πάγκαλος», «αυτό το σκέφθηκε ο Πάγκαλος», «αυτό το πρότεινε ο Πάγκαλος», παρά μόνον ύβρεις. Κατά πάντων. Και κυρίως κατά των συντρόφων του (η αντίδραση του κ. Κακλαμάνη είναι ενδεικτική). Είναι καιρός να τελειώνει ο δημόσιος βίος με έναν άνθρωπο που εμπορεύεται τον κυνισμό του για ειλικρίνεια, που
τον χαϊδεύουν τα παπαγαλάκια, όταν μιλούν για «τον ιδιαίτερο τρόπο που εκφράζεται ο Πάγκαλος» κι άλλα συναφή παρόμοια.
Τα άδοξα στερνά του κ. Πάγκαλου θυμίζουν έντονα τον πολύν εκείνον Λούκουλλο. Ρωμαίος εκ Ρωμαίων, δηλαδή πολιτικός από τζάκι, ο Λούκουλλος, στα νειάτα του διακρίθηκε• γενναίος, ριψοκίνδυνος αλλά και σώφρων, στρατηγικός, φιλόδοξος. Ωσπου, κάποια στιγμή μεσήλιξ, διαπίστωσε ότι θα 'ναι πάντα δεύτερος. Πάμπλουτος καθώς ήταν απ' τη λαφυραγώγηση της ελληνιστικής Ανατολής, έφτιαξε ένα θαυμάσιο παλάτι μέσα στην Πόλη με τεράστιους κήπους και μπεκρούλιαζε όλη μέρα, καλώντας κάθε φορά τη μισή Ρώμη στα περίφημα φερώνυμα δείπνα του. Παραιτημένος από κάθε τι που σχετιζόταν με την dignitas, την αξιοπρέπεια, τη δημόσια αρετή, πάχυνε και πάχυνε και πάχαινε. Λένε πολλοί ότι ο Λούκουλλος έσκασε απ' το πολύ φαΐ-μύθος! Ο Λούκουλλος έσκασε απ' τον καϋμό του για την περιφρόνηση των Ρωμαίων. Οι οποίοι, πήγαιναν στους κήπους του, έτρωγαν, έπιναν και ύστερα τον έφτυναν.
Διότι, στο κάτω-κάτω, Ρωμαίοι ήταν.
Θα μου πείτε ότι σήμερα οι Ρωμαίοι είναι Ρωμιοί.
Σωστόν! αλλά ποτέ δεν ξέρεις πότε γίνεται ο πληβείος τούρκος...!

Διαβάστε περισσότερα...

ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ

Από ΤΟ ΒΗΜΑ
Ενα από τα θύματα της κατάρρευσης της επενδυτικής τράπεζας Lehmann Βrothers το 2008- γεγονός που είχε κλονίσει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα- ήταν και ο υφυπουργός Πολιτισμού κ. Γ. Νικητιάδης, ο οποίος «κλαίει» τα 112.000 ευρώ που είχε επενδύσει σε προϊόντα…
του άλλοτε κολοσσού. Την ίδια χρονιά εκποίησε χρηματοοικονομικά προϊόντα 154.195 δολ. ενώ διέθετε μετοχές και αμοιβαία κεφάλαια αξίας 5.400 ευρώ περίπου. Το εισόδημά του είναι 129.674 ευρώ και της συζύγου του, δικηγόρου κυρίας Γεωργίας Ιατρού, 80.000 ευρώ. Διαθέτουν από κοινού ακίνητα στο κέντρο της Αθήνας, στην Κηφισιά και στον Χολαργό.
Οι επενδυτές
Στον αντίποδα βρίσκεται η άλλη υφυπουργός της κυβέρνησης κυρία Αννα Νταλάρα, η οποία επέλεξε από κοινού με τον σύζυγό της κ. Γ. Νταλάρα και τη θυγατέρα της Γεωργιάννα, να επενδύσει σε ομόλογα και αμοιβαία κεφάλαια τραπεζών του εξωτερικού όπως η Deutsche Βank και η Julius Βaer, αλλά και ο επενδυτικός όμιλος VΤΒ Capital, που εδρεύει στη Μόσχα, διασφαλίζοντας τα κέρδη της. Ετσι η υφυπουργός Εργασίας εμφανίζει ομόλογα αξίας 421.994

ευρώ και αμοιβαία κεφάλαια ύψους 1.437.939 ευρώ και 30.000 δολαρίων. Αν και έτος της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης το 2008, η κυρία Νταλάρα είχε αυξημένο εισόδημα (268.896 ευρώ) σε σχέση με το 2007 (188.397 ευρώ), ενώ το 2009 που εισήλθε στη Βουλή έχει δηλώσει 118.067 ευρώ.

Ο σύζυγός της δήλωσε για το 2008 241.721 ευρώ και για το 2009 240.034 ευρώ. Επίσης, διαθέτουν από κοινού 36 ακίνητα μεταξύ των οποίων μια οικία στη Φιλοθέη 582 τ.μ., ένα οικόπεδο 715 τ.μ. στο Ψυχικό, οικία 288 τ.μ. σε οικόπεδο 709 τ.μ. στη Σύρο, ένα διαμέρισμα 93 τ.μ. στην Αγία Παρασκευή, ένα διαμέρισμα 184 τ.μ. στου Παπάγου, μια εξοχική οικία 372 τ.μ. σε οικόπεδο 6,4 στρεμμάτων στις Κυκλάδες, όπως και πολλά άλλα ακίνητα στην Αρκαδία, στο Πήλιο, στο Λαύριο, στην Πάρο, στην Αντίπαρο κ.λπ. Στο όνομα του συζύγου της είναι δηλωμένο ένα σκάφος αναψυχής 10 μέτρων και δυο αυτοκίνητα εκ των οποίων το ένα αγοράστηκε το 2009 προς 99.830

ευρώ.

Οι πισίνες

Ξεχωρίζει η πισίνα του πρώην υπουργού της ΝΔ κ. Θ. Ρουσόπουλου 133 τ.μ. στο σπίτι του στο Καπανδρίτι, το οποίο είναι 388 τ.μ. εντός οικοπέδου 2 στρεμμάτων. Μεταξύ των τυχερών είναι και ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ κ. Γ. Καρατζαφέρης ο οποίος διαθέτει πισίνα στο σπίτι που έχει στις Λιβανάτες Φθιώτιδας έκτασης 291 τ.μ. σε οικόπεδο 7,5 στρεμμάτων. Πισίνα (50 μέτρων) διαθέτει και ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Φ. Πετσάλνικος στο σπίτι του στην Καστοριά.
Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ

871.000 ευρώ από μετοχές και ομόλογα

Ο τέως πρωθυπουργός δηλώνει εισοδήματα από τη βουλευτική αποζημίωση 102.204,25 ευρώ και από άλλες πηγές 27.481,92 ευρώ, ενώ η σύζυγός του γιατρός κυρία Νατάσα Παζαΐτη δήλωσε εισόδημα 22.082,21 ευρώ.

Στην ακίνητη περιουσία του κ. Καραμανλή προστέθηκε το 50% οικοπέδου συνολικού εμβαδού 3.300 τ.μ. που απέκτησε το 2008 η σύζυγός του αντί 15.000 ευρώ. Οπως και τα προηγούμενα χρόνια δηλώνονται από τον τέως πρωθυπουργό δύο διαμερίσματα 70 τ.μ. και 41 τ.μ. και πάρκινγκ 9 τ.μ. στη Θεσσαλονίκη. Δύο αγροτεμάχια στην Κύθνο, 4.070 και 4.100 τ.μ. Τέσσερα διαμερίσματα (213, 20, 55, 104 τ.μ.) και αποθήκη (15 τ.μ.) στην Αθήνα. Δύο διαμερίσματα (222 και 20 τ.μ.) και αποθήκη (15 τ.μ.) στη Φιλοθέη. Οικία (275 τ.μ.) και αποθήκη (29 τ.μ.) στη Ραφήνα. Οικία και αποθήκη (63 και 83 τ.μ.), αγροτεμάχιο 2.000 τ.μ. και το 50% άλλης οικίας με αποθήκη (200 τ.μ.) στην Πρώτη Σερρών. Δηλώνει επίσης οικία στη Μύκονο, ενώ έχει περάσει στα παιδιά του από 50% στο καθένα οικία στη Ραφήνα.

Μεταβολές εμφανίζει το χαρτοφυλάκιο του κ. Καραμανλή, ο οποίος το 2008 πούλησε ομόλογα, μετοχές και αμοιβαία από τα οποία εισέπραξε 871.967 ευρώ, ενώ αγόρασε από κοινού με τη μητέρα του και τον αδελφό του ομόλογα αξίας 600.000 ευρώ και διατηρεί από κοινού με τα παιδιά του δύο ομόλογα αξίας 19.000 ευρώ το καθένα.

Διαθέτει δεκαεννέα τραπεζικούς λογαριασμούς, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι κοινοί με τα παιδιά του, τη σύζυγό του και τη μητέρα του και οι συνολικές του καταθέσεις ανέρχονται σε 889.009 ευρώ, 177,025 δολάρια και 541 λίρες Αγγλίας.

Εχει στην κατοχή του αυτοκίνητο 1.800 κ.ε. από το 1995, καθώς και από κοινού με τη σύζυγό του σκάφος οκτώ ατόμων το οποίο απέκτησαν το 2002.

ΚΩΣΤΑΣ ΣΗΜΙΤΗΣ

Ρευστοποίησε ομόλογα και αμοιβαία

Ο πρώην πρωθυπουργός κ. Κ. Σημίτης είναι από τους λίγους πολιτικούς που εμφανίζει να έχει μεγαλύτερο εισόδημα από άλλες πηγές- 126.408 ευρώ- σε σχέση με τη βουλευτική αποζημίωση, που του απέφερε άλλα 98.347,99 ευρώ, ενώ η σύζυγός του κυρία Δάφνη Σημίτη δηλώνει εισόδημα 9.698,62

ευρώ. Το ενδιαφέρον στη δήλωσή του πρώην πρωθυπουργού εντοπίζεται επίσης στο ότι εντός του 2008 ρευστοποίησε χρεόγραφα σε ομόλογα και μερίδια αμοιβαίων κεφαλαίων έναντι 176.314 ευρώ όταν η αξία κτήσης του ήταν 174.171 ευρώ, γεγονός που δείχνει ότι ίσως προέβλεψε την κρίση και πρόλαβε να μην καταγράψει ζημιές. Οι συνολικές καταθέσεις του ζεύγους Σημίτη είναι 653.000 ευρώ, ενώ η ακίνητη περιουσία τους που περιλαμβάνει το σπίτι στο Κολωνάκι, το εξοχικό στο Κορακοχώρι κ.ά., δεν παρουσιάζει μεταβολές σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.

Τα λεφτά τα φέρνουν οι… σύζυγοι

Η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη ήταν «φτωχότερη» του συζύγου της κ. Ισίδωρου Κούβελου σε ό,τι αφορά τα εισοδήματα που δήλωσαν για το 2008 Ν α τους «ζουν» οι σύζυγοί τους εμφανίζονται αρκετοί πολιτικοί, με πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις αυτές του «γαλάζιου» πρώην «τσάρου» της Οικονομίας κ. Γ. Αλογοσκούφη και της πρώην υπουργού Εξωτερικών κυρίας Ντόρας Μπακογιάννη.

Το ετήσιο εισόδημα της κυρίας Δίκας Αλογοσκούφη που δραστηριοποιείται επαγγελματικά στον χώρο του real estate, ανήλθε το 2008 σε 1.113.257,06 ευρώ, όταν ο σύζυγός της εμφανίζεται να έχει εισόδημα 100.890,7 ευρώ από τη βουλευτική αποζημίωση, καθώς και 13.935,61

ευρώ από άλλες πηγές. Ο κατάλογος με τον αύξοντα αριθμό των ακινήτων που δηλώνει το ζεύγος Αλογοσκούφη έφθασε το 24. Οι καταθέσεις του ήταν της τάξεως των 193.628 ευρώ και των 40.600 σε στερλίνες, ενώ από κοινού με τη σύζυγό του έχουν άλλες 134.300 στερλίνες, και η σύζυγός του δικούς της λογαριασμούς με 143.590 σε ευρώ, 190.200 σε στερλίνες και 23.500 σε δολάρια Αμερικής. Ο ναυλομεσίτης κ. ΙσίδωροςΚούβελος είχε ετήσιο εισόδημα 1.051.297,55 ευρώ, όταν η σύζυγός του κυρία Ντόρα Μπακογιάννη δήλωνε 98.247,99 ευρώ από τη βουλευτική αποζημίωση και 29.240,85 ευρώ από άλλες πηγές.

Οι καταθέσεις της κυρίας Μπακογιάννη, ωστόσο, ανέρχονται σε 1.235.753,96 ευρώ, ενώ ο σύζυγός της έχει σε τραπεζικούς λογαριασμούς 510.000 ευρώ και 2.776.218 δολάρια Αμερικής. Το ζεύγος αύξησε σε 25 τον αριθμό των ακινήτων που διαθέτει.
ΚΑΚΩΣ λοιπόν κατηγορούνται για ανικανότητα οικονομικής διαχείρισης οι πολιτικοί μας…
αντίθετα απο τις επιδόσεις τους σαν επικεφαλής του κράτους που κατάφεραν μέσα σε 35 χρόνια να το χρεοκοπήσουν παρά τον πακτωλό χρημάτων που έφεραν τα προγράμματα της Ε.Ε , οι επιδόσεις τους στα προσωπικά τους οικονομικά είναι ΑΡΙΣΤΕΣ !!! Διαβάστε περισσότερα...

Gaza

Διαβάστε περισσότερα...

Υστέρηση των Δημοσίων εσόδων: Μια ταξική πολιτική

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΗΛΙΟΥ

1. Δύο δρόμοι για την έξοδο από την κρίση

Για να απαντήσουμε στο ερώτημα αν διαφαίνεται διέξοδος από την κρίση της ελληνικής και ευρωπαϊκής οικονομίας, θα πρέπει νομίζω να ξεκινήσουμε από ένα βασικό θεωρητικό συμπέρασμα του Καρλ Μαρξ: «Δεν υπάρχουν μόνιμες κρίσεις» (Θεωρίες για την Υπεραξία, Αθήνα 1982, τ. 2ος, σ. 579). Με αυτή τη θέση ως δεδομένη, θα πρέπει να αναρωτηθούμε για τους εναλλακτικούς δρόμους εξόδου από την κρίση.
Το κύριο χαρακτηριστικό της (κάθε) κρίσης είναι η συνολική επαναδιαπραγμάτευση του συσχετισμού δύναμης ανάμεσα στον κόσμο της εργασίας και τις δυνάμεις του κεφαλαίου. Η συγκεκριμένη ανάλυση επιβεβαιώνεται κάθε μέρα από την πρωτοφανή επίθεση που δέχονται εργατικές και κοινωνικές κατακτήσεις χρόνων. Αυτό που βιώνουμε σήμερα είναι μια προσπάθεια της κυβέρνησης, με αφετηρία την κρίση των οικονομικών του κράτους, να μετατραπεί η κρίση του κεφαλαίου σε κρίση της εργασίας, έτσι ώστε να επιδοτηθούν τα κέρδη μέσα από τη δραστική μείωση των μισθών και καταργώντας τα όποια εργασιακά δικαιώματα, βυθίζοντας τους εργαζομένους και την κοινωνία στη φτώχεια.
Θα δώσω ένα απλουστευμένο αριθμητικό παράδειγμα: Αν το Καθαρό Εγχώριο Προϊόν (ΚΕΠ) ήταν το 2009 100 μονάδες, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις θα μειωθεί το 2010 σε 96 μονάδες (-4%). Το ΚΕΠ διανεμήθηκε το 2009 ως εξής: 60 μονάδες ήταν μισθοί και αμοιβές αυτοαπασχολούμενων, 40 ήταν κέρδη και πρόσοδοι. Ας υποθέσουμε ότι με την κυβερνητική πολιτική οι μισθοί θα μειωθούν το 2010 κατά 10%, σε 56 μονάδες. Αυτό σημαίνει ότι τα κέρδη θα αυξηθούν σε 42 μονάδες, παρά την πτώση του ΚΕΠ: 56+42=96.
Προκύπτει επομένως ότι υπάρχουν δύο δρόμοι εξόδου από την κρίση: Η έξοδος με προστασία της εργασίας και σε βάρος των προνομίων του κεφαλαίου και η έξοδος σε βάρος των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων του κόσμου της δουλειάς. Τα μέτρα της κυβέρνησης και των διεθνών συμμάχων της (ΕΕ-ΔΝΤ) σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αποτελούν λύση για τον κόσμο της εργασίας. Είναι μέτρα με αποκλειστική στόχευση τη μείωση των ελλειμμάτων και του χρέους με δημόσια έσοδα που έχουν ως αποκλειστική πηγή τα λαϊκά εισοδήματα, προστατεύοντας την κερδοφορία του κεφαλαίου. Ακόμα και στην περίπτωση επίτευξης των κυβερνητικών στόχων η κατάσταση των εργαζομένων θα χειροτερεύσει δραματικά, με περισσότερους από 1 εκ. ανέργους, 3 εκ. εργαζόμενους σε επισφαλείς θέσεις και συνολική κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος και του κοινωνικού κράτους. Οι κυβερνητικές πολιτικές στοχεύουν τελικά σε μια «λατινοαμερικανοποίηση» της κοινωνίας, με τη ακραία συσσώρευση πλούτου στον ένα πόλο της οικονομίας, αδιαφορώντας για την εξαθλίωση και περιθωριοποίηση του 20% ή ακόμα και του 40% του πληθυσμού.

2. Ο ταξικός χαρακτήρας του δημόσιου χρέους

Η δημιουργία του χρέους αποτελεί ένα από τα καλύτερα παραδείγματα για την ταξική φύση της πολιτικής των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. των δύο τελευταίων δεκαετιών. Από το 1997 μέχρι το 2007 η Ελλάδα είχε από τους ψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης στην Ευρωζώνη με αποτέλεσμα την αύξηση του ΑΕΠ κατά 44%. Με σταθερούς τους υπόλοιπους παράγοντες (κρατικά έσοδα, δαπάνες κ.λπ.) έπρεπε να επέλθει σημαντική μείωση του χρέους (αφού αυτό ορίζεται πάντα ως ποσοστό επί του ΑΕΠ). Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη λόγω της τεράστιας μείωσης των φορολογικών συντελεστών στα κέρδη του κεφαλαίου και στη μεγάλη περιουσία, από 35% το 2004 σε 24% το 2008, και την εισαγωγή μίας πλειάδας φοροαπαλλαγών.
Με αυτή την έννοια, το γεγονός ότι το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ παρέμεινε σταθερό γύρω στο 100% του ΑΕΠ τη δεκαετία πριν την κρίση, παρά τη μεγάλη αύξηση του ΑΕΠ, δείχνει ότι το χρέος είναι κυρίως η συσσωρευμένη φοροαπαλλαγή (και όχι φοροδιαφυγή!) του κεφαλαίου και των ψηλών εισοδημάτων. Επίσης, το χρέος δημιουργούσε μια επικερδή σφαίρα τοποθέτησης κεφαλαίων για τους Έλληνες και αλλοδαπούς δανειστές του ελληνικού κράτους.
Χαρακτηριστικό έτσι του ελληνικού φορολογικού συστήματος υπήρξε πάντα το μικρό ποσοστό των άμεσων φόρων εισοδήματος και η έμφαση στους έμμεσους φόρους επί της κατανάλωσης, που πλήττουν κυρίως τα χαμηλά εισοδήματα και τα λαϊκά στρώματα. Το 2008, οι άμεσοι φόροι ως ποσοστό της συνολικής φορολογίας ήταν 24,5% έναντι 34,3% στην Ε.Ε.-27.
Η νόμιμη αυτή φοροαπαλλαγή αφορούσε όχι μόνο το κεφάλαιο (ΑΕ και ΕΠΕ) αλλά ως ένα βαθμό και τη μεσοαστική τάξη της μικρής παραγωγής (πολύ μικρές επιχειρήσεις στις οποίες ο ιδιοκτήτης είναι επίσης εργαζόμενος) και μερίδες της αυτοαπασχόλησης. Μέσω της φορολογικής «ασπίδας προστασίας», το κράτος επιδίωκε να οικοδομήσει μια ταξική συμμαχία ανάμεσα στις δυνάμεις του κεφαλαίου και τα ευρύτερα στρώματα της μικρής και μεσαίας επιχειρηματικότητας. Η πολιτική αυτή συμπληρωνόταν με τη διάλυση των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους, που ενθαρρύνει τη διαφθορά, τη φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή
Η ταξικότητα του χρέους όμως, πέρα από το ζήτημα της πηγής των εσόδων του προϋπολογισμού, προκύπτει και από τη διάρθρωση των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού. Το ελληνικό κράτος είναι πολύ «μικρό» σε ό,τι αφορά τις δαπάνες για την υγεία, την παιδεία και την κοινωνική προστασία. Αντιθέτως είναι ένα τεράστιο και σπάταλο κράτος σε ό,τι αφορά τις στρατιωτικές δαπάνες και συνολικότερα τις δαπάνες για τον κατασταλτικό μηχανισμό. Ποια είναι άραγε η «αναγκαιότητα» της δημοτικής αστυνομίας, τη στιγμή μάλιστα που απουσιάζουν βασικές υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας και προστασίας σε τοπικό επίπεδο;

3. Μείωση των φορολογικών συντελεστών του κεφαλαίου και «περαίωση»

Οι συνέπειες της κρίσης και των πολιτικών που ακολουθούνται έχει αρχίσει να δημιουργεί μια πρωτοφανή κατάσταση κοινωνικής δυσφορίας που δύσκολα αντιμετωπίζεται. Παράλληλα, οι κυβερνητικές εξαγγελίες για «πάταξη της φοροδιαφυγής», έμοιαζαν να θέτουν εν αμφιβόλω τη συνοχή των ιστορικά διαμορφωμένων ταξικών συμμαχιών του κεφαλαίου. Η υστέρηση των δημόσιων εσόδων, που προήλθε όχι μόνο από τη συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας αλλά και από την παρακράτηση του οφειλόμενου ΦΠΑ από μέρος του επιχειρηματικού κόσμου, τη συνεχιζόμενη καθυστέρηση εργοδοτικών οφειλών προς τα ασφαλιστικά ταμεία κλπ., δημιούργησε «τριβές» στο ευρύτερο μπλοκ εξουσίας, που δεν μπορούσαν να αμβλυνθούν παρά την αναδιανομή του εισοδήματος σε βάρος της εργασίας και τα μέτρα ενίσχυσης της εργοδοτικής ισχύος (και ενίοτε αυθαιρεσίας).
Στη ΔΕΘ ο πρωθυπουργός έσπευσε να βάλει τέλος στους όποιους φόβους του ευρύτερου μπλοκ των «εχόντων και κατεχόντων»: Από τη μια οι φορολογικοί συντελεστές των ΑΕ και ΕΠΕ θα μειωθούν «εδώ και τώρα» από το 24% στο 20%, ενώ σε αντίστοιχο ποσοστό θα μειωθεί και η φορολογία των πολύ μικρών και ατομικών επιχειρήσεων, από την άλλη θα αμειφθούν όσοι επιχειρηματίες κατά σύστημα ή ευκαιριακά εισφοροδιαφεύγουν και φοροδιαφεύγουν, καθώς θα κληθούν να «περαιώσουν» τις οφειλές τους προς το Δημόσιο με χαριστικούς όρους. Με τον τρόπο αυτό ικανοποιούνται πάγια αιτήματα της «επιχειρηματικότητας» και μάλιστα σε μια συγκυρία που παρατηρείται αδυναμία εκτέλεσης του προϋπολογισμού αναφορικά με το σκέλος των εσόδων.
Όσο για την υστέρηση των δημοσιονομικών στόχων, η κυβέρνηση σχεδιάζει νέα φορολογική επίθεση στα λαϊκά στρώματα, με την αύξηση των έμμεσων φόρων στο πετρέλαιο θέρμανσης και άλλα είδη και υπηρεσίες μαζικής-λαϊκής κατανάλωσης, ενώ προετοιμάζει το έδαφος για την παράδοση στο ιδιωτικό κεφάλαιο των τελευταίων υπολειμμάτων δημόσιων αγαθών, και αφαιρεί τα όποια εναπομείναντα στοιχεία κοινωνικής προστασίας.

Διαβάστε περισσότερα...

Τον βραβεύει το ...Ράιχ!

Τιμή και δόξα στη χώρα μας! Οι Γερμανοί απονέμουν στον πρωθυπουργό μας το βραβείο... «κάμπριο» της ελληνορωμαϊκής εποχής - γιατί αυτό σημαίνει πάνω-κάτω το βραβείο Quadriga («Τέθριππον» στα Ελληνικά) που αποφάσισε να του δώσει το Εργαστήρι της Γερμανίας! Το τέθριππον ήταν μικρή άμαξα με δύο ρόδες που την έσερναν τέσσερα άλογα και μάλιστα συχνά γίνονταν και αρματοδρομίες με τέτοιου είδους άμαξες. Μέχρι και το... Χόλιγουντ έχει απαθανατίσει αγώνες με τέτοιες άμαξες!


Εντάξει, μπορεί το βραβείο αυτό να μην το έχει ξανακούσει ποτέ στη ζωή του κανένας Έλληνας, ούτε άλλωστε και το Εργαστήρι της Γερμανίας, αλλά δεν βρίσκετε κι εσείς ότι θα ήταν σκάνδαλο να έδιναν κατευθείαν στον Γιωργάκη το... Νομπέλ Οικονομίας; Δεν έχει κλείσει καν χρόνο στην εξουσία. Έχει όλο το χρόνο μπροστά του για να προλάβει να πάρει και το Νομπέλ! Εδώ που τα λέμε άλλωστε δεν έχει ξαναγίνει ποτέ να γίνει κάποιος πρωθυπουργός, να οδηγήσει τη χώρα του σε υποτέλεια σε ξένους δυνάστες ισχυριζόμενος ότι δήθεν είναι ουσιαστικά χρεοκοπημένη και γι' αυτό να του δώσουν και ...βραβείο! Κάτι ήξεραν λοιπόν αυτοί των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς της Γερμανίας που αποκάλεσαν τον Γιώργο Παπανδρέου «ο άνθρωπος μας στην Αθήνα».



Έγραφαν κι άλλα που δεν είχαμε καταλάβει το πραγματικό βάθος τους: «Την Ευρώπη δεν την έσωσε το γιγαντιαίο πακέτο βοήθειας, αλλά η απόφαση της Αθήνας να πάρει τα λεφτά! Γιατί σε σύγκριση με την τωρινή δίαιτα λιτότητας, η χρεοκοπία του κράτους θα ήταν ο πιο άνετος δρόμος για τους Έλληνες. Σχεδόν το 80% των δανείων προέρχονται από το εξωτερικό. Έτσι, σε περίπτωση αναδιάρθρωσης του χρέους, οι ίδιοι οι Έλληνες θα τη γλίτωναν συγκριτικά ανενόχλητοι», υπογράμμιζε η εφημερίδα.


Αναγνώριζε δηλαδή ότι ο Παπανδρέου πούλησε τη χώρα και γδέρνει τους Έλληνες για να πάρουν με ασφάλεια τα λεφτά τους πίσω οι γερμανικές και οι άλλες ξένες τράπεζες. Γι' αυτό και αυτός που θα εκφωνήσει τον πανηγυρικό επαινετικό λόγο την ημέρα απονομής του βραβείου «κάμπριο» στον Γιώργο Παπανδρέου θα είναι ο... αρχιτραπεζίτης της Γερμανίας, ο πρόεδρος της Ντόιτσε Μπανκ, Γιόζεφ Ακερμαν! Πολύ στο δούλεμα παίρνει τον Ακερμαν σε αυτή την ιστορία η γερμανική εφημερίδα Ζίντοϊτσε Τσάιτουνγκ και μας βάζει σε πολλές υποψίες μήπως ο Ακερμαν όχι μόνο θα εκφωνήσει τον επαινετικό λόγο για τον Παπανδρέου, αλλά και αν έπαιξε παρασκηνιακό ρόλο στην επιλογή του Παπανδρέου! Μην αμαρτάνουμε όμως χωρίς στοιχεία, εδώ δεν ξέρουμε καν αν το Εργαστήρι της Γερμανίας δέχεται χορηγίες και αν η Ντόιτσε Μπανκ είναι ένας από τους χορηγούς. «Από φόβητρο, επαινέτης» είναι πάντως ο τίτλος του Τσάιτουνγκ.

«Πικάντικο στην περίπτωση Παπανδρέου είναι ότι τον επαινετικό λόγο θα εκφωνήσει ο επικεφαλής της Ντόιτσε Μπανκ Γιόζεφ Ακερμαν» γράφει η εφημερίδα με εμφανή αλλά διακριτική διάθεση σαρκασμού και αναλύει το γιατί είναι «πικάντικο»:
«Πριν από καθόλου πολύ καιρό, ο Ακερμαν αμφισβήτησε την ικανότητα των Ελλήνων να ξανανεβούν στον πάνω κόσμο από το δημοσιονομικό Άδη! Εξαιτίας αυτού έγινε φόβητρο της Αθήνας. Ο Ακερμαν όμως υπήρξε ένας από τους πρώτους που προειδοποίησε τη γερμανική κυβέρνηση για τις συνέπειες ελληνικής κατάρρευσης. Αργότερα έβαλε τη Ντόιτσε Μπανκ να υπολογίσει πόσο φτηνότερα θα ήταν για το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες αν άρπαζαν από το χέρι για να βοηθήσουν το μπατιρημένο κράτος του Νότου. Ο Ακερμαν δέχτηκε αμέσως να εκφωνήσει τον υμνητικό λόγο για τον Παπανδρέου, όπως λένε από την επιτροπή του Τέθριππου» προσθέτει με νόημα η εφημερίδα. Δεν παραλείπει δε να προσθέσει ...δηλητηριώδεις λεπτομέρειες, οι οποίες επιτείνουν τις υποψίες. «Αμφισβητήθηκε ολοκληρωτικά στο συμβούλιο των αντιπροσώπων η απονομή τιμής» στον Γ. Παπανδρέου, γράφει, αφήνοντάς μας να υποψιαστούμε ότι ...«έπαιξαν μπουνιές» τα μέλη της κριτικής επιτροπής, με κάποιους να ισχυρίζονται ότι «θα γίνουμε ρεζίλι αν δώσουμε σ' αυτόν βραβείο». Πάντως, όπως μας πληροφορεί η καλή εφημερίδα «τελικά επικράτησε το επιχείρημα ότι ο Παπανδρέου είναι ο πρώτος έλληνας πρωθυπουργός που παραδέχτηκε τα λάθη του παρελθόντος και τώρα εργάζεται "υποδειγματικά" για τη διόρθωσή τους, χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος». Λατρεύουν οι Γερμανοί να βλέπουν «υποδειγματική» συμμόρφωση και φυσικά ο Ακερμαν δεν αποτελεί εξαίρεση.


Το έγραφαν άλλωστε οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς Ντόιτσλαντ τόσο ωραία και παραστατικά: «Η Ελλάδα είναι τώρα το πλοίο - στρατόπεδο της Ευρώπης. Επανενσωμάτωση με το σκληρό ταξίδι. Σε περίπτωση που οι Έλληνες το αντέξουν, αν αντέξουν, θα είναι άλλη χώρα». Οι εκπρόσωποι του Ράιχ βλέπουν ότι η «αναμόρφωση» των Ελλήνων στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του ΔΝΤ και της ΕΕ πάει καλά - γι' αυτό και βραβεύουν τον «άνθρωπο τους στην Αθήνα».
Διαβάστε περισσότερα...